əgər heç bir şeyə inanmırıqsa, qorxusuz olacağıq və günahlar edə bilərik. əgər bir neçə inancımız varsa, hərəkət etməzdən əvvəl düşünəcəyik... çünki bir qorxu olacaq... allah'a inandığımızda, yaxşı işlər görmək üçün bir motivasiya da verir...
6
mən inanıram, çünki allaha inamım var.
yuxarıda qeyd etdiyim kimi, din insanları başqalarına da sülh içində və harmoniya içində yaşamağa kömək edən məhsuldar bir həyat sürməyə yönəldir.
heç bir fikir yoxdur
doğuşdan içində olan
valideynlərim...edərdi, ona görə də mən də inanıram.
mən tanrıların varlığını məntiqi hesab etmirəm və heç bir dinin verdiyi izahlar mənim onlara inanmağım üçün kifayət qədər sübut deyil.
düzünü desəm, bəzən təkcə mənim bu qəribə tənha mövqedə olduğumu hiss edirəm, yəni adını çəkmədiyim bir inancı qəbul etmişəm, bu da tarixi olaraq dinə qarşı durduğum üçün deyil, əksinə dinin məndən uzaq durması səbəbindəndir. tanrının adını qəbul etmək, onun sözlərini eşitmək və onun təlimlərinə mümkün qədər itaət etməyə çalışmaq, şəxsi inancımı müəyyənləşdirmək üçün daha məhsuldar oldu, başqaları tərəfindən müəyyənləşdiriləcək bir denominasiya kateqoriyasına qoyulmaqdan daha yaxşıdır. ən azından bu yolla, mən institusional doktrina və ya gələcəkdə yenidən nəzərdən keçirilməsi və ya yoxlanılması az olan uzun müddət saxlanılan ənənəvi mövqelərə bağlı deyiləm. keçmişdəki yazılı təlimim həm yəhudi, həm də xristian mənbələrindən təsirlənmişdir və hazırda özümü onların arasında olan o məkanda tapıram və bəzən bu, çox tənha bir məkandır. bu inancı ikisinin birləşməsi kimi görmürəm, əksinə, institusional doktrinal məhdudiyyətlərdən azad bir mühitdə verilən yazılı səbəbin məntiqi irəliləyişi kimi görürəm. tanrıya sual vermək, insana sual verməkdən daha asan və daha faydalı olduğunu düşündüm. 2,000 il əvvəl bu dünyada yürüyən şəxsiyyətin məsih olduğunu düşünürəm, amma xristianlığın və yəhudiliyin onun xidmətinin mərkəzində nə olduğunu və ya onun nə ilə məşğul olduğunu dəqiq başa düşdüyünü düşünmürəm. hətta o qədər irəliləyərdim ki, məsih gəldikdə, bu, xristianlığın və yəhudiliyin tanış olmadığı və ya gözləmədiyi bir məsih olacaq.
sakin olun, hamınız. 1. i̇lk olaraq, xəritə tamamilə yanlış deyil, çünki bildiyimiz qədər insan həmişə dini olub (məsələn, dəfn yerlərinin analizi və s.) buna görə də xəritə insanların hələ din tərəfindən "zədələnməmiş" olduğu kimi neytral bir rənglə başlamamalıdır. 2. i̇kincisi, bütün dinlərin, o cümlədən i̇slamın yayılması sülh yolu ilə baş vermişdir. i̇nsanlar tez-tez yeni dində (xüsusilə buddizm və xristianlıqda) özləri üçün qəbul etmək istədikləri bir şey görürdülər. məsələn, qərb mədəniyyəti və təhsili xristian monastizminin yüksəlişindən gəlmişdir. təbii ki, sərhədlərin (bunlar, əlbəttə ki, milli sərhədlərlə uyğun deyil, lakin artan inanan qrupları arasında) daha dəqiq müəyyənləşməsi ilə yaranan gərginlikləri inkar etmirəm. bu, əlbəttə ki, indiki zamanda "yeni ateizm" adlandırılan şeyin baş verdiyi tam olaraq budur ki, bu da xüsusilə aqressivləşir. 3. üçüncüsü, həm hitler, həm də stalinin inananları manipulyasiya etməyə çalışması (ümid edirəm ki) onların vəhşiliklərinin dindar xristianlıq tərəfindən motivasiya edildiyinə dair bir sübut kimi nəzərdə tutulmur! (bu saytın digər yazılarında bu canilərlə bağlı artıq şərh etmişəm, buna görə burada susacağam). 4. dördüncüsü, bildiyimə görə, büşün ona i̇raqı işğal etməsini söylədiyini iddia edən bir fələstin siyasətçisidir. hər halda, büşün i̇rağı işğal etməklə xristianlığa çevirməyə çalışdığını iddia etmək, əlbəttə ki, bir abartı olardı ki, bu da bu yazını zaman cədvəli ilə əlaqələndirməyin məqamı olardı. həqiqətən də, bir çox xristian liderləri (xüsusilə, çox önəmli olaraq, papa i̇ohann paul ii) müharibəni qınadılar. 5. nəhayət, ateizm 20-ci əsrdə siyasi maraqlar uğruna imanlarını inkar etməyə razı olmayan daha çox xristian şəhidləri (digər 19 əsrdəki şəhidlərdən daha çox) istehsal etdi. bu, əsrin sonlarına qədər ateistlərin çox kiçik faizini nəzərə alsaq, xüsusilə heyrətamizdir. bəlkə dövlət ateizmi xəritəyə əlavə edilməlidir? ən azından bu halda sərhədlər gerçəkdir və müharibələr gerçək müharibələrdir.
çünki bu, mənə bir ümid verir.
çünki mənə bu, absurd görünür.
yaşamaq daha asandır. bəzən hansı dinin seçilməsi, onu praktik etmək olub-olmaması önəmli deyil, amma inanmaq vacibdir.
mən allaha inanıram, amma müəyyən bir dinə mənsub deyiləm.
çünki yaxşıdır inanmaq bir şeyə ki, əgər yaxşı deyilsənsə, səni daha yaxşı hiss etdirir...
hamımız bir şeyə inanmalıyıq. nəyə inandığımızın əhəmiyyəti yoxdur, amma insanlardan daha böyük bir şeyin mövcud olduğuna inam olmalıdır. əks halda, hər şeyin mənası nədir?
hər kəs hər şeyi idarə edən bir böyük gücə inanmalıdır.
mən öz tanrıma inanıram, onun katolik kilsəsinin dogmaları ilə heç bir əlaqəsi yoxdur. mən bilirəm ki, daha yüksək, daha ruhani bir şey həqiqətən mövcuddur, amma bunu katoliklərin etdiyi kimi yanaşmaq istəmirəm.
mənə inanmağı öyrədiblər və buna görə də sevinirəm, çünki inanmaq üçün minlərlə səbəb var, əgər onları bilmək istəyirsinizsə, dini dərslərə getməyə və kilsəyə getməyə başlamalısınız, orada hər şey izah olunur.
mən inanıram ki, bir şey var, amma hər hansı bir dini etiqadın aktiv üzvü olmağa ehtiyac hiss etmirəm.
mən etməliyəm.
mən inanıram, amma xoşlamıram ki,
hər şey o dinlərdə
açıqlanır, məhdudlaşdırılır, öyrədilir
dəliliklər.
mən inanmaya tərbiyə olunmuşam. bəzən heç bir ümidim olmadıqda, anlayışdan kənarda güclü bir şeyə inanmaq ümidini verir.
bəzən sadəcə sağ qalmağa kömək edir. ;)
mən düşünürəm ki, əgər bir insan inanırsa, bu inam ona həyatında bir çox maneələri aşmağa kömək edir.
i̇nsan, dinə daxil olduqda, yaxınları, arzuları ilə əlaqəsini itirir, fərdiliyini itirir, sektanın üzvləri ilə eyniləşir.
mən allaha inanıram, dinlərə inanmıram, lakin bizim həyat tərzimizi bəyənirəm və bunun xristianlıqla sıx bağlı olduğunu düşünürəm və onu, məqbul sərhədlər daxilində, qorumalıyıq.
mən dinlərin təmsil etdiyi bəzi qaydaları və fikirləri qəbul etmirəm və bu, mənim inanmağımı çətinləşdirir.