Anong Papel ang Ginagampanan ng Relihiyon sa Iyong Buhay?

maging mapayapa

ito ay magpapalakas ng ating kapangyarihan sa pag-iisip.

dahil hindi ako makakapagtiis ng gutom.

ang pag-aayuno ay nagbibigay ng kaunting kapayapaan at kailangan din sa siyensya.

nag-aayuno ako para sa aking kalusugan, hindi para sa mga dahilan ng relihiyon.

ayaw ko ng pag-aayuno.

nagbibigay ito sa akin ng kumpyansa na pamunuan ang isang mas masaganang buhay.

ginagawa ko ito minsan bilang bahagi ng mga paniniwalang relihiyoso.

hindi ako nag-aayuno.

mabuti rin ito sa kalusugan.

aking ateista ako.

sa totoo lang, minsan nararamdaman kong ako na lang ang nag-iisa na nabubuhay sa kakaibang posisyong ito ng pagkamalungkot, na, tinanggap ko ang isang hindi pinangalanang pananampalataya hindi dahil sa ako ay historikal na umiiwas sa relihiyon, kundi dahil ang relihiyon ay umiiwas sa akin. mas naging produktibo para sa akin na yakapin ang pangalan ng diyos, sa pamamagitan ng pakikinig sa kanyang mga salita, at pagsisikap na maging mas masunurin hangga't maaari sa kanyang mga turo at sa gayon ay bigyan ng kahulugan ang aking personal na pananampalataya, kaysa ilagay ito sa isang denominasyonal na kategorya kung saan nakasalalay sa iba ang pagdedeklara ng aking pananampalataya. sa ganitong paraan, hindi ako nakatali sa mga dogma ng institusyon, o sa mga matagal nang tradisyunal na posisyon na may maliit na pagkakataon para sa hinaharap na pagsusuri o inspeksyon. ang aking nakaraang pagsasanay sa kasulatan ay naimpluwensyahan ng parehong mga pinagkukunan ng hudyo at kristiyano, at naroon, sa espasyong iyon sa pagitan nila, ako kasalukuyang natatagpuan at ito ay minsang isang napakalungkot na espasyo. hindi ko nakikita ang pananampalatang ito bilang kumbinasyon ng dalawa, kundi bilang lohikal na pag-unlad ng rason ng kasulatan, kapag ibinigay ang isang kapaligiran na malaya mula sa mga institusyonal na doktrinal na hadlang. napag-alaman kong mas madali at mas kapaki-pakinabang na tanungin ang diyos, kaysa tanungin ang tao. sa tingin ko ang persona na naglakad sa mundong ito 2,000 taon na ang nakalipas ay, at siya ang mesiyas, ngunit sa tingin ko ni ang kristiyanismo o hudaismo ay walang tumpak na pag-unawa sa kung ano ang nasa puso ng kanyang ministeryo, o kung ano ang kanyang layunin. sa katunayan, masasabi ko pa na kapag dumating ang mesiyas, ito ay magiging isang mesiyas na hindi pamilyar o inaasahan ng kristiyanismo at hudaismo.

huwag magmadali, lahat. 1. una, ang mapa ay hindi ganap na hindi tama, dahil sa abot ng aming kaalaman, ang tao ay palaging relihiyoso (hal. sa pamamagitan ng pagsusuri ng mga lugar ng libingan atbp.) kaya't ang mapa ay hindi dapat magsimula sa isang 'neutral' na kulay na parang ang mga tao ay hindi pa 'naapektuhan' ng relihiyon. 2. pangalawa, ang malaking bahagi ng paglaganap ng lahat ng pananampalataya, kabilang ang islam, ay naipakalat nang mapayapa. madalas na nakikita ng mga tao ang kabutihan sa bagong relihiyon (lalo na ang budismo at kristiyanismo) na nais nilang yakapin para sa kanilang sarili. ang kulturang kanluranin at kaalaman ay nagmula sa pag-usbong ng kristiyanong monastisismo, halimbawa. hindi ko pinagtatalunan, siyempre, ang mga tensyon na natural na lumitaw habang ang mga 'hangganan' (ito ay siyempre hindi tugma sa mga pambansang hangganan kundi sa pagitan ng mga lumalaking grupo ng mga mananampalataya) ay naging mas tiyak. ito, siyempre, ay tiyak na nangyayari ngayon sa tinatawag na bagong atheism, na nagiging partikular na agresibo. 3. pangatlo, ang pagtatangkang manipulahin ang mga mananampalataya nina hitler at stalin ay (sana) hindi dapat ituring na patunay na ang kanilang mga kalupitan ay pinasigla ng isang masigasig na kristiyanismo! (nakapagsalita na ako tungkol sa mga halimaw na ito sa iba pang mga post sa site na ito, kaya't hindi na ako magkomento dito). 4. pang-apat, sa aking kaalaman, isang pulitikong palestinian ang nag-claim na sinabi sa kanya ni bush na salakayin ang iraq. gayunpaman, tiyak na labis na pahayag na ipagtanggol na sinubukan ni bush na i-convert ang iraq sa kristiyanismo sa pamamagitan ng pagsalakay na tila magiging punto ng pag-uugnay nito sa artikulo tungkol sa timeline. sa katunayan, maraming mga lider ng kristiyanismo (kabilang, sa napaka-prominente, si pope john paul ii) ang umusig sa digmaan. 5. sa wakas, ang atheism ay nagbigay ng mas maraming kristiyanong martir (yung mga ayaw itanggi ang kanilang pananampalataya para sa pampulitikang kapakinabangan) sa ika-20 siglo kaysa sa mga namatay na martir sa iba pang 19 na siglo na pinagsama. ito ay partikular na nakakabigla dahil sa napakaliit na porsyento ng mga atheist hanggang sa huling bahagi ng siglo. marahil ang state atheism ay dapat idagdag sa mapa? sa kasong ito, ang mga hangganan ay totoo at ang mga digmaan ay totoong digmaan.

dahil ito ay isang tradisyon sa aming pamilya.

wala pa akong relihiyon.

parang wala ni isa sa pamilya ko ang gumagawa nito, at lumaki ako na ganun. sa tingin ko, hindi ito gaanong mahalaga.

dahil hindi ako naniniwala sa isang tiyak na relihiyon

isang araw bago ang pasko at pasko ng pagkabuhay, dahil sa aking personal na paniniwala

dahil ito ay isang tradisyon

wala akong nakikitang dahilan para gawin ito.

parang kailangan kong

wala akong relihiyon.

hindi ko pinaniniwalaan na ang pag-aayuno ay nakakatulong sa aking mga paniniwala sa relihiyon at nagpapabuti sa aking moral na estado bago ang mga ganitong pagdiriwang ng relihiyon tulad ng pasko o pasko ng pagkabuhay.

dahil hindi ako masyadong relihiyosong tao.

hindi ko akalain na mayroon akong sapat na lakas ng loob para gawin ito nang mag-isa. at dahil walang sinuman sa aking pamilya ang gumagawa nito, wala akong nakikitang dahilan para gawin ko ito.

hindi ako nag-aayuno dahil wala namang ganitong tradisyon sa aming pamilya.

hindi ko naiintindihan kung ano iyon.

dahil iyon ay isang tradisyon sa pamilya.

ano ang kabuluhan? sa tingin ko, hindi kinakailangan na sayangin ang iyong katawan upang ipakita ang iyong debosyon sa diyos.

hindi ko alam kung bakit kailangang mag-ayuno ang mga tao. kaya't hindi ako nag-aayuno.

ito ay naging isang uri ng tradisyon, tulad ng mga pagdiriwang mismo.

hindi ako naniniwala sa simbahan.

hindi ko iniisip na mahalaga ito.