Pollusyon ng ilaw: paano ito nagbabago sa kapaligiran

hindi alam

nakakalungkot na hindi ko pa nakita ang kalangitan sa gabi sa buong kaluwalhatian nito dahil sa polusyon ng ilaw. magandang ideya sana kung maaring mapahina ang mga ilaw, maraming ilaw ang nagmumula sa mga greenhouse sa paligid dito, magiging malaking pagpapabuti na kung makakahanap sila ng paraan upang maiwasan ang paglabas ng ilaw (halimbawa, paggamit ng ilang uri ng kurtina para sa buong greenhouse sa gabi).

ang polusyon sa ilaw ay tumataas habang ang mga bombilya ay pinapalitan ng mga led, na mas mahusay ngunit mas maliwanag din sa parehong oras. ang aking unibersidad ay nagdadagdag ng mas maraming ilaw sa kampus at ngayon ay kasing liwanag ito ng maulap na araw sa gabi. mahalaga ang kaligtasan ng mga estudyante ngunit ang mga ilaw ay nakatutok sa lahat ng direksyon! sa tingin ko, kung mas kaunti ang mga ilaw na maingat na inilagay, ang kaligtasan ay mananatiling tumaas at makikita pa natin ang mas maraming bituin.

una kong nalaman ito sa isang klase sa agham sa mataas na paaralan, nang kami ay nag-stargazing at kailangan pang maglakbay nang malayo mula sa lungsod para makakita ng mga bituin. nakita ko ang galaxy sa unang pagkakataon noong nakaraang tag-init, nang ako ay nagka-camping sa west texas kung saan may observatory kaya walang polusyon sa ilaw. napakaganda ng mga langit kaya ako'y umiyak. dapat nating bawasan ang polusyon sa ilaw kung hindi man para sa pag-preserba ng kagandahang ito (marahil ang mga tao ay magiging mas hindi makasarili kung maaari nilang tingnan ang itaas at makita kung gaano sila kaliit kumpara sa uniberso?) ngunit dahil din sa lahat ng labis na ilaw na ito ay ganap na nagdudulot ng hindi pagkaka-regulate sa biyolohiya ng lahat. binabawasan nito ang kalidad ng ating tulog, tayo ay mas stressed at hindi gaanong malusog, at ganito rin ang nangyayari sa mga hayop. ang mga epekto ng polusyon sa ilaw ay mas malaki at mas agarang kaysa sa karaniwang napapansin ng mga tao.

sa totoo lang, hindi gaanong kasing dami ng dapat kong gawin! pero habang lumalaki sa kalikasan sa isang bukirin, nakatira sa isang lungsod, at pagkatapos ay lumipat sa ibang bukirin sa kalikasan, palagi kong nakikita ang pagkakaiba at napapansin kung paano ako nakakaramdam. ito ay isang bagay na dapat malaman ng mga tao at subukang bawasan sa tuwing posible!

alam ko nang labis ang tungkol sa polusyon ng ilaw, at marami akong naiisip. bilang isang major sa astronomiya, ang polusyon ng ilaw ay sumpa ng aking pag-iral. pinipigilan nito akong makita ang mga bituin, na nagdudulot sa akin ng kalungkutan at nagpapahirap sa paggawa ng agham. maaari at talagang naglaan ako ng oras na talakayin ang paksang ito. ang pagbaha sa langit ng hindi kinakailangang ilaw ay pumipigil sa mga tao na makita ang dapat sana'y pinaka-accessible na likas na yaman ng mundo.

mula sa pananaw ng agham, hindi ako masyadong marunong; pero nakatira ako sa houston, texas (isang napakalaking lungsod, sa sukat) at alam kong kailangan kong lumabas ng hindi bababa sa isang oras o dalawa mula sa lungsod upang makagawa ng anumang de-kalidad na pagmamasid sa mga bituin.

mula sa karanasan, alam ko na mas madali ang makita ang mga bituin sa isang bayan na may 5000 tao o sa isang walang taong bahagi ng timog-kanlurang disyerto kaysa sa isang malaking lungsod. alam ko rin na ang polusyon sa ilaw ay nakakasagabal sa pag-itlog ng mga pagong-dagat. gusto kong makita ang mga bituin sa gabi, kaya pabor ako sa pagbabawas ng polusyon sa ilaw.

iniisip ko ito kapag naglalakad ako pauwi sa gabi at makikita ko ang lungsod mula sa tulay malapit sa bahay ko, madalas kong nakikita ang isang liwanag o ulap sa paligid ng mas mataas na mga gusali sa downtown, lalo na kung mahamog. karaniwan kong nakikita ang buwan, pero mas madalas kong nakikita ang mga ilaw ng eroplano kaysa sa mga tunay na bituin.

alam ko ang isang makatarungang halaga, at ito ay isang bagay na talagang pinapassion ko. ang polusyon sa ilaw ay isang pag-aaksaya ng enerhiya, at ito ay masama para sa kapaligiran, pati na rin isang abala para sa mga nagmamasid ng bituin at mga astronomo. interesado ako sa astronomiya mula pa noong bata ako, at ang pagtingin sa langit na lumiliwanag taon-taon, at ang mga bituin na humihina, ay naging isang mahirap at emosyonal na bagay para sa akin. pinapahirapan nito ang pagtulog, masama ito para sa lokal na wildlife, at kahit na ang aking kalye ay walang mga ilaw sa kalye, ang polusyon mula sa mga nakapaligid na lugar ay sapat na upang harangan ang marahil 80% ng mga nakikitang bituin. natutuwa akong nakikita ko pa rin ang mga konstelasyon, ngunit minsan kahit iyon ay nagiging mahirap. sana ay mas kilalang isyu ito, dahil nakakasakit sa akin na ang problemang ito ay hindi naman kinakailangan sa simula - kung ang mga tao ay maayos na natakpan ang mga ilaw, maaari nating madilim ang mga langit nang malaki. ngunit sa mga bagong led streetlight (at mga ilaw na parking lot) na patuloy na itinatayo, tila isang isyu na halos hindi kilala, kahit sa mga tao na nag-iinstall ng mga ganitong tampok. bago tumama ang covid-19 sa taong ito, nagplano akong mag-camping malapit sa spruce knob sa west virginia, upang makita ko ang mga bituin. umaasa akong magawa pa rin iyon, kung hindi sa taong ito, sa susunod. gaano man katagal, kailangan kong makita muli ang mga bituin - ang huli kong pagkakataon na nasa isang talagang madilim na lugar ay limang taon na ang nakalipas, at kailangan kong makita ang mga bituin. ang pinakamadilim na makakabitan ko sa loob ng isang oras at kalahating biyahe mula sa akin ay isang 4 sa bortle scale, at kahit na mas mabuti iyon kaysa sa kinaroroonan ko, hindi pa rin ito kasing ganda ng alam kong maaari itong maging. sa loob ng panahon ng pagkakaroon ng sangkatauhan, palagi tayong may mga bituin - upang mag-navigate, upang pag-aralan, upang hangaan. sa tingin ko ay nakakasakit na halos ganap na tayong sumuko sa iyon - kahit na, sa aking bansa, ganon ang nangyari. at kung hindi ko matutulungan ang mga tao na baguhin ang mga bagay sa kinaroroonan ko ngayon, plano kong lumipat sa isang madilim na lugar, marahil sa pambansang radio quiet zone. hindi ko kayang mabuhay nang walang mga bituin. pakiramdam ko lang ay hindi nilikha ang mga tao upang mamuhay ng ganito - bihirang makita ang mga bituin. nawalan tayo ng isang mahalagang bagay, at panahon na upang makuha ito muli.

marami pang maaaring gawin, lalo na ang pagprotekta sa mga ilaw sa kalye. dapat tayong lahat ay makakita ng mga bituin.

alam ko na marami at ang polusyon sa ilaw ay kakila-kilabot at nakakapinsala sa parehong astronomiya at sa kapaligiran at mga tao. kailangan nating maglagay ng mga batas upang protektahan ang kalangitan sa gabi.

kumuha ako ng klase sa siyentipikong komunikasyon kung saan ito ay isang malaking pokus - naglunsad kami ng isang kampanya ng liham sa antas ng estado upang isaalang-alang ang isang batas, ngunit patuloy pa rin itong dumadaan sa proseso ng legal. ang polusyon sa ilaw ay hindi maganda! maraming epekto ito sa pananaliksik sa astronomiyang nakabatay sa lupa, at hindi ito mabuti para sa kalusugan ng tao o ng biospera. ito rin ay talagang sayang - lahat ng kapangyarihang iyon ay napupunta sa pag-iilaw ng halos wala.

mayroon lang akong batayang kaalaman tungkol sa paksang ito. sa tingin ko, ang polusyon ng ilaw ay dapat seryosohin dahil hindi lang ito tungkol sa pagsira sa kagandahan ng kalangitan sa gabi kundi nakakaapekto rin ito sa kapaligiran, ekonomiya, at sa ating kalusugan.

nagsagawa ako ng pananaliksik para sa isang maliit na proyekto sa astrophysics. tiyak na nakikita ko ang parehong panig ng isyu. talagang mahirap makita ang mga bituin at pag-aralan ang mga ito kapag maraming polusyon sa ilaw. ako ay madaling magising sa tulog kaya maraming bagay ang nakakaabala sa aking iskedyul ng tulog kung hindi ko ito aayusin. mayroon akong blackout curtains sa aking mga bintana at isang sleep mask din. pero isa rin akong babae na hindi komportable na maglakad sa sobrang madidilim na lugar sa gabi at ang sapat na ilaw ay talagang kailangan.

naniniwala ako na karamihan sa mga tao ay hindi alam na ang polusyon sa ilaw ay isang bagay. lahat ay sobrang nakatuon sa global warming, maruming tubig at lupa, na nakakalimutan nilang ang liwanag ay maaari ring maging mapanganib.