Навучанне(я), мова(ы) і стэрэатып(ы)

na

no

слуханне, чытанне і пісьмо

гэта было праз аўдыёплёнкі. гэта было проста, але для таго, каб стаць беглым, патрэбна больш экспазіцыі.

вучыць новую мову становіцца лёгка, калі мы слухаем размовы людзей, якія размаўляюць на той жа мове.

пастаяннае выкарыстанне мовы, якую мы хочам вывучыць, вельмі дапаможа.

я свабодна валодаю мовай.

настаўнікі і падручнікі

няма лепшага спосабу вывучыць мову, чым паехаць у краіну. у мяне былі добрыя настаўнікі англійскай мовы, але я ненавідзеў вывучаць гэтую мову да таго дня, калі паехаў за мяжу. мы занадта шмат увагі ў школе ўдзяляем граматыцы, але нам варта больш увагі надаваць разуменню на слых, бо менавіта калі вы чуеце выраз (які ідзе ад мясцовага жыхара), вы спрабуеце яго выкарыстаць пасля.

гэта было цікава.

мой любімы метад навучання - жыць за мяжой у асяроддзі людзей, якія не размаўляюць на іншай мове, акрамя той, якую вы вывучаеце.

працавала добра

я рады сваім ведам англійскай мовы.

руская мова, якую я вывучаў, калі быў у школе, не была дастатковай для вольнага маўлення. з дзяцінства я заўсёды глядзеў усе фільмы на рускай мове, гэта была галоўная прычына, чаму я магу вольна размаўляць і пісаць на рускай мове. але мае навыкі маўлення лепшыя за пісьмовыя. карані турэцкай мовы такія ж, як і ў маёй роднай мове. таму я заўсёды вольна разумею, размаўляю і пішу на гэтай мове. наша культура, мова, рэлігія вельмі падобныя адна на адну. таму мне не было цяжка вывучыць турэцкую мову з тэлевізійных праграм, фільмаў, песень і серыялаў. што тычыцца літоўскай мовы, я павінен сказаць, што я вывучаў гэтую мову ў універсітэце, бо я вучусь у літве. і я знайшоў гэтую мову цяжэйшай за любую іншую. цяпер я спыніў вывучэнне літоўскай мовы, бо ў універсітэце ў мяне ёсць іншыя курсы моў, сапраўды цяжка вывучаць некалькі моў адначасова. я зразумеў, што разумею больш, чым магу сказаць на літоўскай. бо я баюся дапусціць граматычныя памылкі падчас размовы.

паўтор — маці навукі.

урокі мовы ў школе пакутуюць ад прадпісальнага спосабу мыслення адносна мовы. дзеці ўсё яшчэ вучаць, як трэба пісаць, замест таго, каб матываваць іх ствараць уласны стыль (згодна, вядома, з граматыкай або прымальнасцю гэтай мовы).

у нямецкай мове граматыка перакладу прымусіла мяне ненавідзець гэтую мову. гэта мова, якую заўсёды апісваюць як цяжкую, і, як казаў мой бацька, гэта мова, якая была створана для таго, каб аддаваць загады і прадаваць рыбу на рыбным рынку. у англійскай мове я прайшоў некалькі розных метадаў навучання, некаторыя з якіх былі больш паспяховымі за іншыя. гульні, калі я быў маленькім, далі мне даволі трывалыя веды слоўнікавага запасу, але не дапамаглі ў гутарцы або пісьме. старая граматыка перакладу ў школе дапамагла мне крыху лепш зразумець структуру мовы, але не навучыла, як гаварыць, а з дапамогай маіх лінгвістычных заняткаў у універсітэце я даведаўся больш пра корань мовы, што прывяло да лепшага разумення самой мовы. але менавіта жыццё ў англамоўных краінах, дзе мне даводзілася выкарыстоўваць усе навыкі, якія я набыў, каб камунікаваць з іншымі, дало мне найбольшы прагрэс. данскую мову я вывучыў па метадзе, следуючы кнізе. у рэшце рэшт, я даведаўся крыху больш пра краіну данію, але мова ўсё яшчэ даволі цяжкая. я магу зразумець некаторыя словы і злучыць іх у сказ толькі калі кніга не занадта далёка. японскую мову я спачатку вывучыў на курсе граматыкі перакладу, што дапамагло мне лепш ацаніць структуру мовы. потым я прайшоў заняткі па разуменні, якія дапамаглі мне пашырыць мой слоўнікавы запас. я вельмі цікавіўся японскай гісторыяй і цывілізацыяй, таму я таксама шмат даведаўся пра гэта. нягледзячы на тое, што я не практыкаваўся рэгулярна, я ўсё яшчэ магу зразумець рэчы, з якімі знаёмы.

я навучыўся шматлікім розным метадам, таму не магу гэта апісаць: справа ў тым, што я лепш размаўляю па-англійску, размаўляючы з англамоўнымі людзьмі, я лепш размаўляю па-японску такім жа чынам... я за навучанне на працы!

я люблю, калі мне тлумачаць граматыку - я магу практыкаваць усё астатняе сама, але чытаць граматыку самастойна для мяне занадта складана. курсы, якія чакалі ад мяне гэтага, былі жахлівымі. я ненавіджу практыкаванні на разуменне наслуху, яны сапраўды раздражняюць, і я адчуваю, што навучылася б больш, калі б проста слухала, не спрабуючы адчайна адказваць на пытанні. многія падручнікі настолькі гетэранарматыўныя, што гэта фізічна балюча. (таксама, навошта вам увогуле ўключаць любоўную гісторыю, я проста не разумею.) я люблю курсы, якія не прытрымліваюцца самых звычайных шаблонаў, напрыклад, спалучэнне колераў і адзення, гэта сумна. лічбы жахлівыя для вывучэння, я таксама з імі змагаюся ў сваёй роднай мове, таму не спяшайцеся з імі. так, многія мовы звязаны з дзяржавамі, але гэта не азначае, што я хачу нейкага нацыяналістычнага патрыятызму 101, гэта ў асноўным мяне адштурхвае.

я вывучаю мову значна хутчэй, калі займаюся гэтым самастойна ў краіне, дзе на ёй гавораць, чым у школе, нават калі мне патрэбны некаторыя заняткі, каб асвоіць пісьмовую частку, але што тычыцца камунікатыўных навыкаў, на мой погляд, няма нічога лепшага, чым быць акружаным мэтавай мовай.

іспанская: аўдзіялінгвальны метад; засяроджаны на гутарковай мове, што вельмі добра спрацавала. не так шмат на граматыцы, але яе граматыка простая, таму гэта не было так неабходна. французская: засяроджанне на граматыцы, што было вельмі складана і ўсё яшчэ не спрацавала, таму цяпер я не ведаю граматыкі, ні гутарковай мовы. англійская: засяроджанне на ўсім, з доўгага часу, гэта вельмі добра спрацавала. літоўская: спрацавала даволі добра, але патрабуе шмат ініцыятывы. але метад, слуханне + гутарка + граматычныя практыкаванні, спрацаваў добра.

школа або прыватныя курсы далі мне стабільную аснову для граматычнага і канструктыўнага аспекта мовы. але вывучэнне "сухой" і тэхнічнай часткі было толькі для пачатку, узаемадзеянне з носьбітамі мовы і, па сутнасці, прымяненне вашых ведаў на практыцы - гэта тое, што найбольш дапамагло ў маім працэсе вывучэння мовы.

я навучыўся толькі самым асноўным пакуль. я думаю, што можна развіць даволі добры акцэнт і навыкі слухання, у параўнанні з тым, як звычайна выкладаюць мовы (на парце ў школе). улічваючы, што я слухаю аўдыё толькі па дарозе на працу і назад, я думаю, што гэта проста цудоўна.

усе 4 кампетэнцыі лічыліся важнымі. я думаю, гэты метад працаваў добра. аднак "памылка" лічылася чымсьці дрэнным у школе, таму я баяўся гаварыць або рабіць памылкі і атрымліваць дрэнную адзнаку. у універсітэце не так ужо і дрэнна.

я ўсё яшчэ не магу размаўляць на гэтай мове.

вучэнне мовы патрабуе ўсіх метадаў: гаворка, пісьмо, слуханне. усе гэтыя рэчы я атрымаў на сваіх лекцыях, і я гэтым задаволены, бо гэта сапраўды дапамагае. асабліва гаворка, бо вы не навучыцеся мове без шматлікай практыкі.

усная практыка была недастаткова развітая. мне трэба было жыць за мяжой, каб сапраўды палепшыць свой англійскі і правільна выкарыстоўваць яго ў паўсядзённым жыцці.