آنکتای رقص بی‌صدا سوئینگ

na

موتی من قطع ارتباط از اطراف، کسی که می‌فهمد، نمی‌شنود، آنچه را که ما رقصندگان می‌شنویم. همچنین امکان گفت‌وگو که در رویدادهای رقص در حین و اطراف زمین رقص انجام می‌شود، حتی اگر فقط چند کلمه باشد، که به نظر من برای ارتباط متقابل، آرامش و ارتباط (هم)رقصندگان ضروری است. به هر حال، من به رویداد رقص خاموش علاقه‌مند هستم و یک بار می‌خواهم بروم ببینم و امتحان کنم، اما فکر می‌کنم که عمدتاً از روی کنجکاوی است. اما مطمئن نیستم که ایده تجربه فردی موسیقی که در واقع ما را به هم متصل و متحد می‌کند، در درازمدت برایم جذاب باشد.

بعد اضافی در رقص در فضای باز، تماشاچیان هستند که با رقصندگان رویداد را خلق می‌کنند و به آن انرژی، هدف و داستان بیشتری می‌دهند. این همه فرهنگ رقص، انگیزه در تماشاچیان و رقصندگان را توسعه می‌دهد. این موضوع در ۱۰ سال گذشته در سوئینگ و تانگو تأیید شده است. اگر تماشاچیان موسیقی را نشنوند، صحنه مذکور نمی‌تواند ایجاد شود. همچنین هدفون‌ها ارتباط در یک زوج را در حین رقص، بین دو قطعه و غیره مختل می‌کنند.

بسته به زمان. سازماندهی خوب بسیار مهم است.

اگر پارکت نباشد، سپس بیرون نمی‌تواند حتی نزدیک به خوبی پارکت باشد. چنین رویدادی فقط یک بار برای تجربه‌ای یک‌باره برایم جالب خواهد بود و بعد دیگر نه. گوش‌هایم از هدفون‌های درون‌گوشی درد می‌کند. من واقعاً درون‌گرا هستم، اما باور دارم که با رقصیدن نمی‌توانم خیلی مزاحم باشم.

در مورد امام راجه پروستا گوش‌ها (که چگونه می‌تواند با هم‌رقص‌ها و سایر افراد ارتباط برقرار کند)، شرکت در چنین رویدادی واقعاً خاص خواهد بود. یک بار برای امتحان کردن خوب است، اما بیشتر از آن برایم جالب نیست.

همه چیز برای من "تفکر خارج از چارچوب" است. کمبود - معمولاً حتی غیررقصندگان نیز رویداد را دنبال می‌کنند (هرچند فقط به‌طور تصادفی برای چند دقیقه). اگر از دیدگاه خودم نگاه کنم، به‌عنوان ناظر دوست دارم موسیقی را بشنوم که بر روی آن رقصیده می‌شود. خوب، به‌عنوان یک رقصنده هم این کار را دوست دارم. اغلب فقط نشسته‌ام و واکنش‌های رقصندگان را به لحظات مشابه در موسیقی دنبال می‌کنم. هر کس به‌طور متفاوتی واکنش نشان می‌دهد. با این کار یاد می‌گیرم و رشد می‌کنم.

ایده خوبی است. اولین رویداد کی خواهد بود؟

ایده جالبی است. برای یک سوئینگ خوب، به موسیقی خوب و زمین مناسب (برای سر خوردن خوب) نیاز است. به نظرم خوب است که هر کسی بتواند تعیین کند چقدر بلند خواهد شنید. اما نمی‌دانم وقتی هم‌رقصت را نمی‌شنوی، چه شکلی خواهد بود.

پومانکلیوست: هدفون‌ها در گوش‌ها! صدای موسیقی را نمی‌شنوی!

من در طبیعت هستم، بیشتر صدای طبیعی را گوش می‌دهم...

در اسلوونی، به ویژه در لیوبلیانا، در حال حاضر چندین رویداد رقص در فضای باز در حال برگزاری است. با توجه به اینکه من به طور منظم در این رویدادها شرکت می‌کنم، احساس نمی‌کنم که این رویدادهای رقص کسی را آزار دهد، بلکه بیشتر به عنوان یک جاذبه هستند، به طوری که عابران اغلب متوقف می‌شوند و کمی تماشا می‌کنند و گاهی نیز در ریتم‌ها کمی تکان می‌خورند. مشکل این است که این رویدادها اجتماعی هستند، جایی که هدف نیز معاشرت و گفتگو است، نه فقط گوش دادن به موسیقی هر کس. مشکل دیگر این است که این رقص در دو نفر است که ارتباط بین شرکا و بین همه زوج‌ها در سالن رقص مهم است، زیرا اغلب شلوغی وجود دارد و باید به اتفاقات اطراف خود توجه کنید. این رویدادها اغلب برای برگزارکنندگان نیز تبلیغاتی هستند. موسیقی بلند که برای غیررقصندگان نیز دلپذیر است، عابران را جذب می‌کند که در غیر این صورت اگر موسیقی را نمی‌شنیدند، متوقف نمی‌شدند. درست است که طبق قانون باید بعد از نیمه شب سکوت باشد و در آن زمان موسیقی کم می‌شود یا متوقف می‌شود، اما این برای من آزاردهنده نیست، زیرا معمولاً این شب‌ها از ساعت 9 شروع می‌شوند و تا 12 هر کسی می‌تواند برقصید.

به نظر می‌رسد که این برای یک ناظر خارجی نسبتاً عجیب باشد... اما به همین دلیل جالب خواهد بود، شاید خوب باشد که واکنش‌ها را ضبط کنیم :)

این رویداد به نظر من ایده جالبی است و من هم به عنوان یک جاذبه به آن شرکت می‌کنم، اما نمی‌خواهم چنین رویدادهایی جایگزین کلاسیک‌هایی با موسیقی شوند که همه، حتی عابران، آن را می‌شنوند. همچنین در فضای باز هم موسیقی‌ای را ترجیح می‌دهم که فضای رقص را پر کند.

اگر همزمان دو رویداد رقص با موسیقی مورد علاقه‌ات برگزار شود، یکی در فضای باز و دیگری در یک مکان بسته، مثلاً سالن، کدام یک را ترجیح می‌دهی شرکت کنی؟ -این را سخت می‌توانم نظر بدهم، چون هنوز در هیچ رویداد مشابهی شرکت نکرده‌ام-

نه، رویداد برای من خیلی خوشایند نخواهد بود، خوشایند من این است که در سالن رقص ارتباطی بین دیگر رقصنده‌ها/زوج‌ها وجود داشته باشد، که ما با هم "متصل" باشیم. با استفاده از هدفون، احساس می‌کنم که هر کدام به تنهایی می‌رقصیم (با وجود اینکه به طور نظری همان موسیقی را گوش می‌دهیم). خوب است که عابران/بازدیدکنندگان تصادفی آنچه را که رقصنده‌ها می‌شنوند، بشنوند و اینکه خود شب رقص به عنوان یک مهمانی عمل کند و نه فقط رقصیدن. به ویژه ما سوییگرها بیشتر به سبک‌های قدیمی تمایل داریم، بنابراین این اشکال مدرن رقص برای ما خیلی خوشایند نیست (حداقل برای من قطعاً نیست). من در چنین مهمانی مزیتی نمی‌بینم.

اگر موسیقی فقط در هدفون باشد،

مشکل بالقوه می‌تواند زیرساخت مناسب رقص باشد.

تنظیم موسیقی پخش شده از طریق هدفون‌ها به طوری که همه رقصنده‌ها یکسان بشنوند؟ وقتی بخواهید صحبت کنید، می‌توانید هدفون‌ها را از گوش‌هایتان بردارید؟ شاید برای افرادی که در حال عبور هستند خیلی جالب نباشد - اگر فقط بخواهند برای چند دقیقه از موسیقی لذت ببرند. ایده‌ای بسیار خوب و مدرن - من حمایت می‌کنم!

من در چنین مهمانی‌ای بودم و فوق‌العاده بود، اما بخشی از جشنواره بود که در آن علاوه بر این، چیزهای دیگری نیز اتفاق می‌افتاد، بنابراین دیسکوی ساکت تنها یکی از ایستگاه‌ها بود. آن زمان برایم عالی بود، اما فکر می‌کنم اگر تمام شب فقط در چنین رویدادی بودم، کمی کسل‌کننده می‌شد، زیرا وقتی نمی‌رقصی، فقط صحبت می‌کنی و در آن زمان بدون هدفون هستی - خیلی زود همه چیز برای من خیلی ساکت می‌شود.