پرسشنامه‌ای برای ارزیابی وضعیت روانی-احساسی پرستاران پس از مرگ یک بیمار

 

                                                                                                                پاسخ‌دهنده‌ی عزیز،

 

          استرس، احساسات منفی و تغییرات ناخوشایند روانی-احساسی ناشی از مرگ یک بیمار، نگرانی جهانی برای تمام حرفه‌های بهداشتی است. ماریوس کالپوکاس، دانشجوی سال چهارم برنامه تحصیلی پرستاری عمومی در دانشکده علوم زیست‌پزشکی دانشگاه پانِوِژیس، در حال انجام مطالعه‌ای با هدف ارزیابی وضعیت روانی-احساسی پرستاران پس از مرگ یک بیمار است. مشارکت در این مطالعه داوطلبانه است و شما حق دارید هر زمان که بخواهید از آن انصراف دهید. نظر شما برای ما مهم است. این نظرسنجی ناشناس است. داده‌های جمع‌آوری شده خلاصه‌سازی شده و در تهیه پایان‌نامه نهایی با موضوع "ارزیابی وضعیت روانی-احساسی پرستاران پس از مرگ یک بیمار" استفاده خواهد شد.

 

دستورالعمل‌ها: لطفاً هر سؤال را با دقت بخوانید و گزینه پاسخ(هایی) را که بهترین تطابق را با شما دارد انتخاب کنید، یا اگر سؤال خواسته یا اجازه داده است، نظر خود را وارد نمایید.

 

از پیشامد پاسخ‌های شما متشکریم!

نتایج پرسشنامه فقط برای نویسنده پرسشنامه در دسترس است

سن شما (به سال) چیست؟ ✪

جنسیت شما چیست؟ ✪

کجا مدرک خود را دریافت کرده‌اید: ✪

اگر گزینه‌ای که به شما می‌خورد را نمی‌بینید، لطفاً بنویسید

کشور محل اقامت شما چیست؟ ✪

وضعیت تاهل شما: ✪

اگر گزینه‌ای که به شما می‌خورد را نمی‌بینید، لطفاً بنویسید

در کدام بخش کار می‌کنید: ✪

چه نوع شیفتی معمولاً کار می‌کنید: ✪

اگر گزینه‌ای که به شما می‌خورد را نمی‌بینید، لطفاً بنویسید

تجربه کاری شما به چه مدت (به سال) است؟ ✪

چند بار با مرگ یک بیمار مواجه می‌شوید؟ ✪

اگر "هرگز" را انتخاب کرده‌اید، لطفاً نظرسنجی را بیشتر تکمیل نکنید. از وقت شما متشکریم.

چه احساسی زمانی که یک بیمار فوت می‌کند دارید؟ ✪

شما می‌توانید چندین گزینه را انتخاب کنید و اگر نیاز بود می‌توانید نظر خود را بنویسید.

کدام یک از این احساسات ذکر شده در بالا برای شما وقت‌گیرترین است که پس از فوت بیمار با آن مواجه شوید؟ ✪

مقیاس استرس ادراک شده، PSS-10، نویسنده شلدون کاهن، 1983. ✪

سؤالات این مقیاس از شما درباره احساسات و افکار شما در طی ماه گذشته می‌پرسد. در هر مورد، از شما خواسته می‌شود که نشان دهید چه مدت احساسی خاص داشته‌اید.
هرگزتقریباً هرگزگاهیبه میزان نسبتاً زیادبسیار زیاد
در ماه گذشته، چند بار به خاطر چیزی که به طور غیرمنتظره‌ای اتفاق افتاد، ناراحت شده‌اید؟
در ماه گذشته، چند بار احساس کرده‌اید که نمی‌توانید بر چیزهای مهم در زندگی‌تان کنترل داشته باشید؟
در ماه گذشته، چند بار احساس کرده‌اید عصبی و "استرس‌زده" هستید؟
در ماه گذشته، چند بار احساس کرده‌اید که در توانایی‌تان برای حل مشکلات شخصی‌تان اطمینان دارید؟
در ماه گذشته، چند بار احساس کرده‌اید که امور به نفع شما پیش می‌رود؟
در ماه گذشته، چند بار متوجه شده‌اید که نمی‌توانید با تمام کارهایی که باید انجام دهید، کنار بیایید؟
در ماه گذشته، چند بار توانسته‌اید بر ناراحتی‌هایی که در زندگی دارید کنترل داشته باشید؟
در ماه گذشته، چند بار احساس کرده‌اید که بر امور تسلط دارید؟
در ماه گذشته، چند بار به خاطر چیزهایی که خارج از کنترل شما بوده‌اند، عصبانی شده‌اید؟
در ماه گذشته، چند بار احساس کرده‌اید که مشکلات به قدری زیاد شده‌اند که نمی‌توانید بر آن‌ها غلبه کنید؟

Brief-COPE، نویسنده چارلز اس. کارور، 1997. ✪

مرگ یک بیمار استرس ایجاد می‌کند. هر مورد در مورد یک شیوه خاص از مقابله صحبت می‌کند. بر اساس اینکه آیا به نظر می‌رسد که مؤثر است یا نه پاسخ ندهید - فقط بر اساس اینکه آیا شما این کار را انجام می‌دهید یا نه.
به هیچ وجه این کار را نکرده‌ام.کمی این کار را کرده‌ام.به میزان متوسط این کار را کرده‌ام.به شدت این کار را کرده‌ام.
به کار یا فعالیت‌های دیگر روی آورده‌ام تا ذهنم را از آن دور کنم.
تلاش‌هایم را بر روی انجام کاری در مورد وضعیتی که در آن هستم متمرکز کرده‌ام.
به خودم گفته‌ام "این واقعی نیست."
از الکل یا داروهای دیگر برای احساس بهتر استفاده کرده‌ام.
از دیگران حمایت عاطفی دریافت کرده‌ام.
تلاش برای کنار آمدن را کنار گذاشته‌ام.
اقدامی برای بهبود وضعیت انجام داده‌ام.
از پذیرفتن این واقعیت که اتفاق افتاده امتناع کرده‌ام.
گفته‌هایی برای رهایی از احساسات ناخوشایندم بیان کرده‌ام.
از دیگران کمک و مشاوره گرفته‌ام.
از الکل یا داروهای دیگر برای کمک به عبور از این وضعیت استفاده کرده‌ام.
سعی کرده‌ام آن را به شیوه‌ای مثبت‌تر ببینم.
به خودم انتقاد کرده‌ام.
در حال تلاش برای طرح‌ریزی برای آنچه که باید انجام دهم بوده‌ام.
از شخصی آرامش و درک دریافت کرده‌ام.
از تلاش برای کنار آمدن با این وضعیت دست کشیده‌ام.
به دنبال چیز خوبی در آنچه که در حال وقوع است بوده‌ام.
در مورد آن شوخی کرده‌ام.
کاری برای این که کمتر به آن فکر کنم انجام داده‌ام، مانند رفتن به سینما، تماشای تلویزیون، مطالعه، خیالبافی، خوابیدن یا خرید.
واقعیت واقعیت را پذیرفته‌ام که اتفاق افتاده است.
احساسات منفی‌ام را بیان کرده‌ام.
سعی کرده‌ام از اعتقادات دینی یا معنوی‌ام آرامش پیدا کنم.
سعی کرده‌ام از دیگران کمک یا مشاوره درباره کاری که باید انجام دهم بگیرم.
در حال یادگیری زندگی با این وضعیت بوده‌ام.
درباره‌ی مراحل بعدی به شدت فکر کرده‌ام.
خودم را به خاطر چیزهایی که اتفاق افتاده، سرزنش کرده‌ام.
دعا کرده‌ام یا مدیتیشن کرده‌ام.
به وضعیت شوخی کرده‌ام.