શિક્ષણમાં ડિજિટલ મીડિયા એકીકરણ

na

ડિજિટલ મીડિયા પાસે કેટલીક ખામીઓ પણ છે જેમ કે આંખો પર દબાણ, તેથી તેનો ઉપયોગ મર્યાદિત રીતે કરવો જોઈએ.

શિક્ષક: જેમ દરેક માધ્યમમાં, તે ફિટિંગ પર આધાર રાખે છે. મૂળભૂત રીતે, ડિજિટલ માધ્યમો મારા મતે હાલમાં પણ પ્રેરણાદાયક બની શકે છે, કારણ કે તે નવા લાગે છે અને વધુतर વિદ્યાર્થીઓની દુનિયા સાથે સંબંધિત છે. ડિજિટાઈઝેશનમાં યોગદાન અને પરિણામોની સુરક્ષા અને વિતરણ માટે તકો છે. બીજી બાજુ, કાર્યરત ટેકનોલોજી પર આધાર રાખવો, જેમ કે શાળાઓમાં સ્માર્ટબોર્ડ્સના સંદર્ભમાં, શાળાના માલિકોના કટોકટીના કારણે વધુ જોખમ તરીકે સાબિત થાય છે. માધ્યમો સાથેની કુશળતા સામાન્ય રીતે લખાણની કુશળતા પર આધાર રાખે છે, જે તમે વધુ સારી રીતે નોન-ડિજિટલ વસ્તુઓ પર પ્રાપ્ત કરો છો.

student

શિક્ષક તરીકે, હું મારા પાઠયક્રમની રચનામાં ડિજિટલ મીડિયા ઉપયોગને ખૂબ જ મહત્વ આપું છું. એક તરફ, મલ્ટીમિડિયા ડિઝાઇન દ્વારા શીખવાની પ્રક્રિયાઓને વિવિધ શીખવાની શૈલીઓ માટે અનુકૂળ બનાવવું શક્ય બને છે: ઉદાહરણ તરીકે, દૃશ્ય અને ઘણીવાર ભાવનાત્મક શીખવાની પ્રક્રિયાઓને સમર્થન આપવા માટે વિડિયો અને ઓડિયો દસ્તાવેજો. બીજી તરફ, મૂડલ જેવી ઑનલાઇન શીખવાની પ્લેટફોર્મો પાઠ્યસામગ્રી અને આગળના શીખવાની ઓફરો પ્રદાન કરવા માટે સક્ષમ બનાવે છે. જોકે, આ પ્રકારની ઇ-લર્નિંગ ઓફર શિક્ષકો તરફથી નોંધપાત્ર વધારાના કાર્યને કારણે થાય છે. એક ખરાબ રીતે જાળવવામાં આવેલી પ્લેટફોર્મ, મારા મત મુજબ, વધુ ભ્રમિત કરે છે અને શીખનારાઓ માટે પ્રેરણાદાયી નથી. પાઠ્યક્રમની અમલવારી દરમિયાન, પાઠ્યવિભાગોની અર્થપૂર્ણ ફ્રેઝિંગ (સમસ્યાના ઉદભવ, કાર્યકારી તબક્કાઓ, સુરક્ષા તબક્કાઓ વગેરે) પર વધુ ધ્યાન આપવું જોઈએ, કારણ કે મલ્ટીમિડિયા સામગ્રી અન્યથા "અતિઉત્સાહ" તરફ લઈ જઈ શકે છે અને તેથી મૂળ શીખવાની લક્ષ્યથી વિમુખ કરી શકે છે.

જી., મુખ્ય શાળાના શિક્ષક: અમે એક એવા સમયમાં જીવીએ છીએ જ્યાં મોટા ભાગના વિદ્યાર્થીઓ ડિજિટલ નેટિવ્સ છે. તેથી, હું માનું છું કે શિક્ષણમાં પરંપરાગત મીડિયા સાથે સાથે વિદ્યાર્થીઓને ઓળખાતા મીડિયા પણ ઉપયોગમાં લેવાય. શીખવાની સહાય તરીકે ઉપયોગ કરતા વધુ, ડિજિટલ મીડિયા સાથેનો વ્યવહાર પણ શિક્ષણનો ભાગ હોવો જોઈએ. કારણ કે મેં ઘણીવાર જોયું છે કે વિદ્યાર્થીઓ તેમના વ્યક્તિગત ડેટા સાથે ખૂબ જ બેદરકારીથી વર્તે છે.

હું માનું છું કે શાળામાં ડિજિટલ મીડિયા નો ઉપયોગ ભાગે ઉપયોગી અને અર્થપૂર્ણ છે, જો તે મર્યાદામાં રહે અને મુખ્ય શીખવાની પદ્ધતિ ન બને.

આજના વૈશ્વિકીકરણના સમયમાં, ખાસ કરીને સંચાર ટેકનોલોજીના ક્ષેત્રમાં, હું માનું છું કે શિક્ષણમાં ડિજિટલ મિડિયા પર છોડી દેવું અનિવાર્ય છે. ટેકનિકલ પ્રગતિઓને ટાળવું શક્ય નથી, તે રોજિંદા જીવનને નિર્ધારિત કરે છે (જેમ કે સંચાર સાધન તરીકે સ્માર્ટફોન, લેક્સિકોન તરીકે કમ્પ્યુટર). લગભગ તમામ ઉદ્યોગોમાં ડિજિટલ મિડિયાનો ઉપયોગ થાય છે અને વર્તમાન માહિતી અને સંચાર ટેકનોલોજી સાથે યોગ્ય અને પરિચિત વ્યવહાર આજકાલ નોકરી માટેની અરજીમાં એક મહત્વપૂર્ણ માપદંડ છે. તેથી, શિક્ષણમાં ડિજિટલ મિડિયાનો વહેલો ઉપયોગ મારા મત મુજબ ખૂબ જ પ્રોત્સાહક અને માત્ર ભલામણયોગ્ય છે, કારણ કે આ ભવિષ્યને નિર્ધારિત કરે છે. (વિદ્યાર્થીની)

અમારા ડ્યુઅલ અભ્યાસમાં તાજેતરના માહિતી મેળવવા માટે અન્ય કોઈ વિકલ્પ નથી, ઉપરાંત ઘણા વ્યાવસાયિક શબ્દો પણ સ્વતંત્ર રીતે શીખવા પડે છે, તેથી સ્માર્ટફોન, ટેબ્લેટ અને લેપટોપ સતત સાથીઓ છે. જેમાં સ્માર્ટફોન તમામમાં સૌથી ઝડપી ઉપલબ્ધ છે અને દૈનિક ઉપયોગ દ્વારા હેન્ડલિંગ વધુ ઝડપી છે.

મને સારું લાગે છે કે જ્યારે અમે પાઠમાં અમારા મોબાઇલ ફોનનો ઉપયોગ કરી શકીએ છીએ અથવા કમ્પ્યુટરો પર જઈ શકીએ છીએ. આ પાઠને થોડી વધુ મુક્ત બનાવે છે. જોકે, ક્યારેક એવું થાય છે કે ઘણા વિદ્યાર્થીઓ વિષયથી વિમુખ થઈ જાય છે અને પછી ફેસબુક, વોટ્સએપ વગેરે પર સમય પસાર કરે છે. ઘરે કામ માટે અથવા રેફરેટ્સની તૈયારી માટે શીખતા સમયે ડિજિટલ મીડિયા લગભગ અનિવાર્ય બની ગયા છે, કારણ કે તે ઝડપથી થાય છે. તેમ છતાં, વ્યક્તિએ ડિજિટલ મીડિયા પર સતત ટકાવી રાખવું જોઈએ નહીં, કારણ કે તે ક્યારેક એવું થઈ શકે છે કે તમે સંશોધન કરો છો, પરંતુ કંઈ શીખતા નથી કારણ કે તમે જાહેરાત બેનરો અથવા સમાન વસ્તુઓમાં ખૂબ જ વ્યસ્ત છો.

-

મને લાગે છે કે પાવરપોઈન્ટ પ્રેઝન્ટેશન કરવું ખૂબ જ સરસ છે. આ રીતે રેફરેટ વધુ દૃશ્યમાન અને રસપ્રદ બની જાય છે!

મને શિક્ષણમાં ડિજિટલ મિડિયાનો ઉપયોગ ખૂબ જ સારું લાગે છે. તે ઉદાહરણ તરીકે, ખૂબ ધીમે લખતા બાળકોને પાઠચર્ચા રેકોર્ડ કરવા માટે મંજૂરી આપે છે, વિલંબમાં મોટા પ્રમાણમાં ન જતાં. વધુમાં, તે બેગને સરળ બનાવે છે. સ્માર્ટબોર્ડ્સ વગેરેનો ઉપયોગ પણ કાગળની બચત કરે છે અને જોવામાં વધુ રસપ્રદ છે.

શિક્ષકની મંતવ્ય: હું માનું છું કે ડિજિટલ મીડિયા અને શીખવાની પ્લેટફોર્મ પરંપરાગત પદ્ધતિઓનું પૂરક છે, પરંતુ તે સામનો-સામનો સંપર્ક અને સીધી સંવાદ દ્વારા સંયુક્ત શીખવા બદલ બદલી શકતા નથી. ખાસ કરીને આંતરિક ભિન્નતા માટેના પગલાંઓ માટે, જેમ કે નબળા અથવા ખાસ પ્રદર્શનશીલ વિદ્યાર્થીઓને મદદ કરવા અને તેમને વધારાના પ્રોત્સાહન આપવા માટે. એક ફાયદો એ છે કે જ્યારે કોઈ તાત્કાલિક જરૂરિયાત હોય, જેમ કે બિમારીના કારણે પાઠ્યક્રમની ખોટને કવર કરવા માટે.

હું એક વિદ્યાર્થી તરીકે માનું છું કે શીખવા માટે શીખવાની કાર્યક્રમો સાથે મદદ કરવી ઉપયોગી છે :)

ડિજિટલ મીડિયા નિશ્ચિતપણે પાઠ્યક્રમમાં સમૃદ્ધિ લાવી શકે છે. પરંતુ મારો મતો છે કે સૌથી મહત્વપૂર્ણ છે પાઠ્યક્રમની યોજના, શિક્ષક દ્વારા રચના. ડિજિટલ મીડિયા પાઠ્યક્રમને પરંપરાગત શિક્ષણ પદ્ધતિઓની જેમ જ સમર્થન આપી શકે છે, પરંતુ હું માનું છું કે ડિજિટલ મીડિયા માત્ર તેમના સ્વરૂપ માટે ઉપયોગમાં લેવાની અને પછી તેમની નવીનતાના કારણે પોતાને વખાણવાની જોખમ છે, જ્યારે વિદ્યાર્થીઓ માટે વાસ્તવમાં કોઈ લાભ નથી થતો અને અન્ય પદ્ધતિઓથી કદાચ વધુ સારી રીતે સામગ્રી પહોંચાડવામાં આવી શકે છે, તે મોટું છે. નિષ્કર્ષ: ડિજિટલ મીડિયા - ચોક્કસ, આનંદથી, જો તે સારાં હોય અને પરંપરાગત પદ્ધતિઓની સામે વાસ્તવમાં એક પ્રગતિ દર્શાવે. (વિદ્યાર્થી, એટલે કે વધુ વિદ્યાર્થીઓ)

શિક્ષણમાં ડિજિટલ મીડિયા એક સારી રીત છે, પરંતુ તે સ્વયંના હેતુ માટે નહીં બનવા જોઈએ.

શાળાના શિક્ષિકા "ડિજિટલ મીડિયા વિદ્યાર્થીઓની ક્ષમતાના વિકાસમાં અવરોધિત કરે છે" મેં "હા" ક્લિક કર્યું, કારણ કે હું માનું છું કે ખાસ કરીને મોટા વિદ્યાર્થીઓમાં માહિતી મેળવવાની ક્ષમતા ગુમાઈ રહી છે, ગૂગલ વિના અથવા સામાન્ય રીતે ઇન્ટરનેટ વિના. તથાપિ, હું શીખવા માટે સહાયક અને સમર્થન આપતી ડિજિટલ મીડિયા નો ઉપયોગ મૂળભૂત રીતે સારી બાબત માનું છું. હું આશા રાખું છું કે હું મદદ કરી શક્યો :) કામમાં શુભકામનાઓ!

હું એક વિદ્યાર્થી છું અને મને લાગે છે કે જ્યારે સંશોધન માટે ઇન્ટરનેટ ઉપલબ્ધ હોય ત્યારે તે અત્યંત ઉપયોગી છે અને તેથી વિકીપીડિયા અથવા અન્ય પોર્ટલ્સ પર માહિતી શોધી શકાય છે. મને એવું પણ લાગતું નથી કે જ્યારે પોસ્ટર બનાવવાની જગ્યાએ પાવરપોઈન્ટ પ્રેઝન્ટેશન બનાવી શકાય ત્યારે તે વધુ ઉપયોગી છે, કારણ કે તે એટલું જટિલ નથી. પરંતુ એકવાર કમ્પ્યુટર ચાલુ કર્યા પછી માત્ર અભ્યાસ પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કરવું ખૂબ જ મુશ્કેલ છે - થોડીવાર માટે મેલ ચેક કરવું, ફેસબુક પર સ્ટેટસ અપડેટ કરવો, મિત્રો સાથે વાત કરવી કે તેઓ રેફરેટ સાથે કેટલા આગળ છે.. અને આ રીતે. પુસ્તક અથવા લેક્સિકોન મારા મત મુજબ અભ્યાસ માટે વધુ યોગ્ય છે.

વિદ્યાર્થીની

વિદ્યાર્થી પ્રસ્તુતિઓમાં પાવર પોઈન્ટનું સમર્થન ઓવરહેડ પ્રોજેક્ટર માટેના ફોલિયન્સ કરતાં વધુ રસપ્રદ છે, વિદ્યાર્થીઓના રેફરેટ્સ અને શિક્ષકોના "પ્રેઝન્ટેશન્સ" બંનેમાં. લઘુચિત્રો: ફાયદો: જો તેઓ મુદ્દાને વધુ સ્પષ્ટ રીતે દર્શાવી શકે છે, જેમ કે આર્કિટેક્ચર અથવા ડીએનએની રચના વિશે. નુકસાન: ઇતિહાસ અને જર્મન જેવા વિષયોમાં તે ખરાબ છે: વધુ માહિતી, વધુ પુનરાવૃત્ત દ્રશ્યો, ઘણીવાર ઉબાઉ.

યુટ્યુબ પરના શીખવાની વિડિઓઝે મને શાળામાં વિષયો વધુ સારી રીતે સમજવામાં ઘણીવાર મદદ કરી છે. ઉપરાંત, શાળામાં શીખવા માટે ઘણા કાર્યક્રમો પણ છે, જેમ કે ગણિતના કાર્યક્રમો, જે શિક્ષકો અમારો સાથે કરે છે. શિક્ષકો ઘણીવાર ચોક્કસ વિષયો પર ફિલ્મો અથવા વિડિઓઝ પણ બતાવે છે, અને મને વર્ગમાં મીડિયા નો ઉપયોગ ખૂબ જ ઉપયોગી લાગે છે.

મારી મતે, વિદ્યાર્થી તરીકે, સહાયક શીખવા માટે આ યોગ્ય છે, પરંતુ સમગ્ર પાઠ્યક્રમને આથી બનાવવું યોગ્ય નથી.

મારી શાળામાં દરેક અર્ધવર્ષમાં 2 દિવસ所谓的 કંપિટેન્સ ટ્રેનિંગ હોય છે, જે મુખ્યત્વે msa (હાઉપ્ટ/રીયલશૂલabschlus બર્લિન) અને તેના સાથે જોડાયેલા પ્રસ્તુતિઓ પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કરે છે, પરંતુ તે અન્ય રીતે પણ ઉપયોગી છે, કારણ કે તમે "સાચું" ઇન્ટરનેટ શોધવું, પાવરપોઈન્ટ/ઓપન-ઓફિસનો ઉપયોગ કરવો,... - જો તમને જરૂર હોય - શીખો છો. અમારા વિદ્યાર્થીઓ માટે આ એક મોટી મદદ હતી, કારણ કે અમારા વર્ષમાં 10માં પ્રસ્તુતિઓ (અને અગાઉના વર્ષમાં તૈયારી માટે) એક જ અપવાદ સિવાય 3 કરતા schlechtere નોટ પર ચાલી હતી.

હું આ વર્ષે પ્રાથમિક અને મધ્યમ શાળાના શિક્ષણ માટેનો માસ્ટર પૂર્ણ કરી રહ્યો છું. મારી મતે, યોગ્ય પ્રમાણમાં ડિજિટલ મીડિયા સાથે શિક્ષણને અર્થપૂર્ણ રીતે સમર્થન આપી શકાય છે અને ઘણીવાર તેને પ્રેરણાના સાધન તરીકે પણ ઉપયોગ કરી શકાય છે. પરંતુ ઘણીવાર મને ડિજિટલ મીડિયા સાથેની જવાબદારીભરી વ્યવહાર માટે પૂરતી આધારભૂત માહિતીની કમી અનુભવે છે.

ડિજિટલ મીડિયા એક શાપ અને આશીર્વાદ છે. નિશ્ચિત રીતે, તે વિવિધ વિષયોની દૃષ્ટિ માટે સેવા આપે છે અને માહિતી પર ખૂબ જ ઝડપી ઍક્સેસની મંજૂરી આપે છે, પરંતુ મારી મતે, તે કેટલાક નકારાત્મક બાબતોમાં પણ યોગદાન આપે છે. હું માનું છું કે સ્માર્ટફોનનો આ સતત ઉપયોગ (અને સતત ઉપલબ્ધ રહેવાની જરૂરિયાત) પણ ધ્યાન કેન્દ્રિત કરવામાં વિક્ષેપ લાવે છે. કોઈ પણ શાંતિથી બેસી શકતો નથી, સતત ફોન પર નજર રાખવામાં આવે છે. પુસ્તકોને ક્યારેય પાઠ્યક્રમમાંથી બહાર ન કાઢવા જોઈએ. ડિજિટલ મીડિયા વિના સંશોધન અને કાર્ય કરવું પણ શીખવાની અને શીખવવાની મહત્વપૂર્ણ ભાગ છે. હું માનું છું કે આ તમામ લાભો સાથે આને ભૂલવું જોઈએ નહીં, કારણ કે આ સમગ્ર આરામદાયકતા લાંબા ગાળે આળસુ, મૂર્ખ અને નિષ્ક્રિય બનાવે છે ;-)! શુભકામનાઓ!

મને લાગે છે કે ડિજિટલ મીડિયા શિક્ષણ સામગ્રીને વિવિધ અને ઇન્ટરેક્ટિવ રીતે પ્રદાન કરવાનો એક સારો માર્ગ છે. પરંતુ મને લાગતું નથી કે આ એપ્સ અથવા અન્ય કાર્યક્રમોના સ્વરૂપમાં કાર્યરત થવું જોઈએ. વધુને વધુ, તે દરેક વર્ગ/કોર્સ માટેના શીખવાની પ્લેટફોર્મ દ્વારા હોવું જોઈએ, જ્યાં શિક્ષણ સામગ્રી અને વધારાની સામગ્રી ઉપલબ્ધ કરવામાં આવે છે (જેમ કે મોટાભાગની યુનિવર્સિટીઓમાં).

હું વિદ્યાર્થી છું અને મને લાગે છે કે જ્યારે પાઠમાં નાના ફિલ્મના ભાગો અથવા ઇન્ટરનેટ સંશોધનો સામેલ કરવામાં આવે ત્યારે તે સારું છે. પરંતુ મારી જૂની શાળામાં એક્ટિવ બોર્ડ હતા અને મને તે એટલા સારાં લાગતા નથી. મારી મતે, તે પાઠને વધુ ધીમું બનાવે છે, તેથી મને સરળ લીલી બોર્ડ વધુ પસંદ છે.

શિક્ષણમાં ડિજિટલ મીડિયા ઉપયોગ કરવો ખૂબ જ સારું છે. અમારા જિમ્નેશિયમમાં તે પહેલેથી જ લાગુ કરવામાં આવ્યું છે. ત્યાં દરેક રૂમમાં એક લેપટોપ, એક બીમર અને એક વ્હાઇટબોર્ડ છે. તેથી, કોઈપણ વસ્તુને દર્શાવવા માટે બતાવી શકાય છે, અથવા શબ્દો ગૂગલ કરી શકાય છે. આ અમને વિદ્યાર્થીઓ અને શિક્ષકોને ખૂબ મદદ કરે છે અને શિક્ષણ વધુ કાર્યક્ષમ અને સફળ બને છે.

ડિજિટલ મીડિયા નો ઉપયોગ સમયાનુકૂળ છે, તેનો ત્યાગ કરવો મારા મતે વિશ્વથી દૂરના સંભાવનાઓનો બગાડ છે. આ તકનીક આપણા જીવનમાં વધુ અને વધુ મહત્વ ધરાવશે અને તે માટે તૈયાર ન થવું મૂર્ખતા હશે. હું વિદ્યાર્થીઓને મીડિયા કૌશલ્ય શીખવવું મહત્વપૂર્ણ માનું છું - જે વ્યક્તિ પુસ્તકાલયનો ઉપયોગ કરવાનું જાણે છે, તેને ડિજિટલ/વર્ચ્યુઅલ પુસ્તકાલયનો ઉપયોગ કરવાનું પણ જાણવું જોઈએ. હું હંમેશા આશ્ચર્યચકિત થઈ જાઉં છું કે કેટલાય meus સહપાઠીઓ સામાન્ય ગૂગલ શોધ સાથે જ કઈ રીતે સંઘર્ષ કરી રહ્યા છે અને ઉદાહરણ તરીકે, નેટમાં વૈજ્ઞાનિક સ્ત્રોતો કેવી રીતે શોધવા તે અંગે તેમને કોઈ જાણકારી નથી.

હું વિદ્યાર્થી છું અને માને છું કે શિક્ષણમાં મીડિયા સાથે સંકળાવવું મહત્વપૂર્ણ છે. આમાં મારી રાય મુજબ, નિશ્ચિત સામગ્રીનો ઉપયોગ કરવો મહત્વપૂર્ણ છે. કારણ કે મીડિયા આપણને માનવજાત પર ખૂબ જ અસર કરે છે. ખાસ કરીને તે વાતને યોગ્ય રીતે રજૂ કરવામાં.

student

શિક્ષણાર્થીઓએ આ મીડિયા સાથેનો વ્યવહાર શીખવો જોઈએ - પરંતુ કોઈપણ એપ્લિકેશન શિક્ષકને ક્યારેય બદલી શકતી નથી.

મને લાગે છે કે ડિજિટલ મીડિયા શિક્ષણને ઘણીવાર વધુ રસપ્રદ બનાવી શકે છે. ક્યારેક પાવર પોઈન્ટ પ્રેઝન્ટેશન એક સુંદર બદલાવ છે. જોકે, મને નથી લાગતું કે તે શિક્ષણનો અવિનાશી ભાગ હોવો જોઈએ, કારણ કે મારી શાળામાં ઉદાહરણ તરીકે, આથી "ગરીબ અને અમીર" વચ્ચે સ્પષ્ટ ભેદ ઉભો થયો છે. ખર્ચાળ મીડિયા (અને તે માત્ર એક લેપટોપ હોય) નો ઉપયોગ કરીને, હંમેશા ખૂબ સ્પષ્ટ થઈ ગયું છે કે કોને નવીનતમ પ્રોગ્રામ છે, કોને સૌથી વધુ એપ્સ ખરીદેલી છે અને કોને તેમના માતાપિતાથી આવા વસ્તુઓ માટે તુલનાત્મક રીતે વધુ પૈસા મળે છે. ઘણીવાર કંઈક ઘરે પુનરાવૃત્તિ કરવાની જરૂર પડે છે અને ધનવાન ગણાતા વિદ્યાર્થીઓ આગામી કલાકમાં ટોપ તૈયાર થઈને આવ્યા, કારણ કે તેઓ પાસે જરૂરી સાધનો હતા, જ્યારે ઓછા ધનવાનોએ બધું કઈ રીતે અલગ રીતે સંભાળવું પડ્યું. નિષ્કર્ષ: શિક્ષણમાં ચોક્કસપણે મીડિયા નો ઉપયોગ થઈ શકે છે, પરંતુ તે કોઈ આવશ્યકતા હોવી જોઈએ નહીં.

મને લાગે છે કે ઘરે થોડું સંશોધન કરવું ઠીક છે, પરંતુ સતત નહીં. જો કોઈને ઘરે કંઈક પોતે તૈયાર કરવું હોય, તો શિક્ષકે સામગ્રી પણ ઉપલબ્ધ કરાવી શકે છે.. જેનો અર્થ વધુ કાગળનો ઉપયોગ પણ થાય છે.. હું ખરેખર આમાં દ્રષ્ટિકોણમાં છું. હું વિદ્યાર્થી છું (12મી કક્ષાનું જિમ્નેશિયમ).

હું રેફરેન્ડરીન છું અને ઑનલાઇન શીખવાની જગ્યા ઉપયોગમાં લેવું ગમતું છે, પરંતુ મને લાગતું નથી કે વિદ્યાર્થીઓને ડિજિટલ મીડિયા ઉપયોગ કરવા માટે વધુ પ્રેરણા આપવાની જરૂર છે, તેઓ આ કામ સારી રીતે પોતે કરી લે છે. ક્ષમતાના વિકાસના વિષયમાં: મને લાગે છે કે વિદ્યાર્થીઓ વચ્ચે વાતચીત ન થવું એક મોટું સમસ્યા છે, પરંતુ તેઓ શાળામાં પણ ફેસબુક પર સંવાદ કરે છે. સામાજિક ક્ષમતાઓને અલવિદા.

હું શિક્ષણના વિદ્યાર્થીઓમાં છું અને માનું છું કે આજકાલ મીડિયા ઉપયોગ અનિવાર્ય છે. જોકે, ખાસ કરીને સ્માર્ટફોનને પાઠ્યક્રમમાંથી દૂર રાખવું જોઈએ, કારણ કે વિદ્યાર્થીઓ સામાન્ય રીતે માત્ર વ્યાકુલ રહે છે.