წერა ამერიკაში

მესამე კლასიდან ჩვენ ვყოფთ სტუდენტებს ორ ჯგუფად. ჯგუფი A და ჯგუფი B. ჯგუფში A სტუდენტები აცნობიერებენ თავიანთ გრამატიკულ შეცდომებს, მაგრამ მათთვის არ ითვლება ეს დანაკარგი მათი სკოლის კარიერის განმავლობაში. ჯგუფი B არის ჩვეულებრივი შეფასება. იქნება თუ არა წარუმატებლობის შიშის ნაკლებობა ჯგუფ A-ს უფრო შემოქმედებითი? რომელი ჯგუფი უკეთეს მდგომარეობაშია ხანგრძლივ პერსპექტივაში? გაითვალისწინეთ, რომ თითოეული მასწავლებელი აქვს წარმოდგენა, რა არის კარგი წერა. გააჩენს თუ არა ეს მათ სტუდენტებზე საკუთარი შთაბეჭდილების გაკეთებისგან?