ការបំពុលពន្លឺ៖ វាផ្លាស់ប្តូរបរិស្ថានយ៉ាងដូចម្តេច
សួស្តី! ខ្ញុំឈ្មោះ Inga, ខ្ញុំជានិស្សិតនៃសាកលវិទ្យាល័យ Vilnius, វិទ្យាស្ថានវិទ្យាសាស្ត្រធម្មជាតិ (លីទុយអានី), ហើយខ្ញុំកំពុងធ្វើគម្រោងសម្រាប់ថ្នាក់ភាសាអង់គ្លេសរបស់ខ្ញុំ។ គម្រោងនេះពាក់ព័ន្ធនឹងការបំពុលពន្លឺ៖ ខ្ញុំមានចំណាប់អារម្មណ៍ថាវាអាចគ្រោះថ្នាក់ដល់មនុស្ស ឬធម្មជាតិ សត្វ។ ឬប្រហែលជាវាមិនគ្រោះថ្នាក់ទេ ហើយវាមិនបង្កគ្រោះថ្នាក់ណាមួយទេ? ឬប្រហែលជាគ្មាននរណាមើលឃើញវាទេ?
ចម្លើយរាល់យ៉ាងសំខាន់ ដូច្នេះសូមធ្វើវាដោយមានការទទួលខុសត្រូវ។
សូមអរគុណសម្រាប់ពេលវេលារបស់អ្នក!
ប្រទេសអ្វីដែលអ្នករស់នៅ?
- india
- នេដឺរ្លង់
- usa
- សហរដ្ឋអាមេរិក
- canada
- សហរដ្ឋអាមេរិក
- usa
- usa
- canada
- usa
តំបន់ដែលអ្នករស់នៅ?
ជម្រើសផ្សេងទៀត
- ខ្ញុំរស់នៅក្នុងទីក្រុងជិតក្រុង - ទីក្រុងមួយនៅក្រៅទីក្រុង។ ជាក់លាក់ ខ្ញុំរស់នៅប្រហែល ៤០ ម៉ាយពីទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន។
តើអ្នកជឿថាការបំពុលពន្លឺគឺជាបញ្ហាដែលកំពុងឈរលើក្បាលទេ?
តើអ្នកធ្លាប់មាន៖
រដ្ឋាភិបាលរបស់អ្នកអនុវត្តន៍យ៉ាងដូចម្តេចចំពោះការកាត់បន្ថយការបំពុលពន្លឺ?
- មិនដឹង
- ពួកគេមិនឆ្លើយតប។ អំពូលផ្លូវលើផ្លូវល្បឿនបិទនៅពេលយប់ ប៉ុន្តែវាជាការសន្សំថាមពល។ ប្រទេសហូឡង់មានប្រជាជនច្រើនពេក វាអាចជាការលំបាកក្នុងការធ្វើអ្វីមួយអំពីការបំពុលពន្លឺ។
- ការកាត់បន្ថយមូលហេតុពន្លឺគឺមិនមែនជាការប្រកាន់ខ្ជាប់នៅក្នុងរាជរដ្ឋាភិបាលរបស់យើងទេ ទាំងនៅកម្រិតមូលដ្ឋាននិងជាតិ។
- មិនទេទាំងស្រុង។ ខ្ញុំរស់នៅក្នុងទីក្រុងហ៊ូស្តុន ហើយគ្មានច្បាប់ណាមួយដែលអាចនិយាយបានទេ។
- មិនដែលខ្ញុំដឹងទេ
- ខ្ញុំមិនបានឃើញរាជាធិបតេយ្យនិយាយអ្វីអំពីការបំពុលពន្លឺទេ។
- ខ្ញុំប្រាកដថាពួកគេមិនធ្វើអ្វីទេ។
- ខ្ញុំមិនដឹងទេ ពិតប្រាកដ។ វាមិនមែនជាការប្រកាន់ខ្ជាប់ទេ។
- ខ្ញុំមិនប្រាកដទេ
- ខ្ញុំមិនដឹងទេថាអាជ្ញាធររបស់ខ្ញុំមានអ្វីធ្វើអំពីវា ឬថាអ្នកពួកគេមានការព្រួយបារម្ភអំពីវាដែរឬអត់។ ខ្ញុំមិនដែលបានឮអ្វីពីអាជ្ញាធរ ទោះជាអាជ្ញាធរមូលដ្ឋាន ឬជាតិនោះទេ អំពីការបំពុលពន្លឺ។ វាមិនមែនជារឿងដែលមនុស្សពិតប្រាកដនិយាយអំពីវាទេ។
អ្នកដឹងអំពីការបំពុលពន្លឺប៉ុន្មាន? តើអ្នកមានគំនិតអំពីប្រធានបទនេះយ៉ាងដូចម្តេច?
- មិនដឹង
- វាធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍សោកស្តាយដែលខ្ញុំមិនដែលបានឃើញមេឃយប់ក្នុងសំណាងពេញលេញទេដោយសារតែការបំពុលពន្លឺ។ វានឹងល្អប្រសើរបើពន្លឺអាចត្រូវបានបន្ថយបន្តិចមួយ ពន្លឺច្រើនត្រូវបានផលិតដោយផ្ទះកសិកម្មនៅជុំវិញភូមិទីនេះ វានឹងជាការកែលម្អដ៏អស្ចារ្យប្រសិនបើពួកគេអាចស្វែងរកវិធីណាមួយដើម្បីការពារពន្លឺមិនឲ្យចេញ (ឧទាហរណ៍ប្រើរបាំងមួយសម្រាប់ផ្ទះកសិកម្មទាំងមូលនៅពេលយប់)។
- ការបំពុលពន្លឺកំពុងកើនឡើងព្រោះភ្លើងបានប្តូរទៅជាអេឡិចត្រូនិច led ដែលមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់ប៉ុន្តែភ្លឺច្រើនជាងមុន។ សាកលវិទ្យាល័យរបស់ខ្ញុំបានបន្ថែមភ្លើងច្រើននៅលើវិទ្យាស្ថាន ហើយឥឡូវនេះវាភ្លឺដូចជាថ្ងៃមានមេឌុបនៅពេលយប់។ សុវត្ថិភាពសិស្សគឺសំខាន់ ប៉ុន្តែភ្លើងបញ្ចេញទៅគ្រប់ទិស! ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ប្រសិនបើយើងមានភ្លើងតិចជាងនេះដែលត្រូវបានដាក់នៅកន្លែងយុត្តិធម៌ សុវត្ថិភាពនឹងត្រូវបានកើនឡើង ហើយយើងអាចមើលឃើញតារាច្រើនបាន។
- ខ្ញុំបានរៀនអំពីវាលើកដំបូងនៅក្នុងថ្នាក់វិទ្យាសាស្ត្រនៅសាលាថ្នាក់មធ្យម，当时我们去观星，必须远离城市才能看到星星。我在去年的夏天第一次看到银河，当时我在德克萨斯州西部露营，那里的天文台没有光污染。天空美得让我流泪。如果只是为了保护这个美丽，我们应该减少光污染（也许人们会变得不那么自私，如果他们可以抬头看到自己与宇宙相比是多么渺小？）但也因为所有这些多余的光完全干扰了每个人的生物学。它降低了我们睡眠的质量，我们更有压力，健康状况也更差，动物也会发生同样的事情。光污染的影响远比人们注意到的要大得多和紧迫得多。
- សុចរិតមិនមានកន្លែងណាមួយដែលខ្ញុំគួរតែធ្វើបានច្រើនដូចដែលខ្ញុំគួរ! ប៉ុន្តែការលូតលាស់នៅក្នុងធម្មជាតិលើកស្រែ ការរស់នៅក្នុងទីក្រុង ហើយបន្ទាប់មកផ្លាស់ទៅកាន់ស្រែផ្សេងទៀតនៅក្នុងធម្មជាតិ ខ្ញុំបានឃើញភាពខុសគ្នានិងសង្កេតឃើញថាខ្ញុំមានអារម្មណ៍យ៉ាងដូចម្តេច។ វាជារឿងដែលមនុស្សគួរតែដឹង និងព្យាយាមកាត់បន្ថយនៅពេលដែលអាចធ្វើទៅបាន!
- ខ្ញុំដឹងអំពីការបំពុលពន្លឺច្រើនពេក ហើយខ្ញុំមានគំនិតច្រើន។ ជាអ្នកសិក្សាអាកាសវិទ្យា ការបំពុលពន្លឺគឺជាអ្វីដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការលំបាក។ វាបញ្ឈប់ខ្ញុំមិនឲ្យមើលឃើញតារា ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំសោកស្តាយ និងធ្វើឲ្យវាយ៉ាងលំបាកក្នុងការធ្វើវិទ្យាសាស្ត្រ។ ខ្ញុំអាចនិងបាននិយាយអំពីប្រធានបទនេះយ៉ាងយូរ។ ការប្រមូលផ្តុំពន្លឺដែលមិនចាំបាច់នៅលើមេឃកំពុងរារាំងមនុស្សមិនឲ្យអាចមើលឃើញអ្វីដែលគួរតែជាអស្ចារ្យធម្មជាតិដែលអាចចូលដំណើរការបានបំផុតនៅលើពិភពលោក។
- ពីមុំវិទ្យាសាស្ត្រ ខ្ញុំមិនដឹងអ្វីច្រើនទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំរស់នៅទីក្រុងហូស្តុន រដ្ឋតិចសាស់ (ទីក្រុងមហាសាស្ត្រ មួយដែលមានទំហំធំ) ហើយខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំត្រូវតែចេញពីទីក្រុងយ៉ាងហោចណាស់មួយម៉ោងឬពីរដើម្បីធ្វើការមើលផ្កាយយ៉ាងមានគុណភាព។
- ពីបទពិសោធន៍ ខ្ញុំដឹងថា វាងាយស្រួលជាងក្នុងការមើលផ្កាយនៅក្នុងទីក្រុងដែលមានមនុស្ស ៥០០០នាក់ ឬនៅក្នុងផ្នែកដែលគ្មានមនុស្សនៅក្នុងឌីស៊ែរខាងត្បូងភាគខាងលិច ជាងនៅក្នុងទីក្រុងធំ។ ខ្ញុំក៏ដឹងថា ការបំពុលពន្លឺរំខានដល់ការលូតលាស់របស់សត្វក្រពើសមុទ្រ។ ខ្ញុំចូលចិត្តមើលផ្កាយនៅយប់ ដូច្នេះខ្ញុំគាំទ្រដល់ការកាត់បន្ថយការបំពុលពន្លឺ។
- ខ្ញុំគិតអំពីវា នៅពេលខ្ញុំដើរទៅផ្ទះនៅយប់ ហើយអាចមើលឃើញទីក្រុងពីស្ពាននៅជិតផ្ទះរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំអាចមើលឃើញពន្លឺឬពពកនៅជុំវិញអគារខ្ពស់នៅមជ្ឈមណ្ឌលទីក្រុង ជាពិសេសប្រសិនបើមានពពក។ ខ្ញុំអាចមើលឃើញព្រះច័ន្ទបានជាទូទៅ ប៉ុន្តែខ្ញុំមើលឃើញពន្លឺយន្តហោះជាញឹកញាប់ជាងផ្កាយពិត។
- ខ្ញុំដឹងអំពីវាគ្រប់គ្រាន់ ហើយវាជារឿងដែលខ្ញុំមានចិត្តស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំង។ ការបំពុលពន្លឺគឺជាការប្រើប្រាស់ថាមពលដែលអន់ និងវាជារឿងអាក្រក់សម្រាប់បរិស្ថាន ដូច្នេះវាជារឿងរំខានសម្រាប់អ្នកមើលផ្កាយ និងអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រទារា។ ខ្ញុំបានមានចំណាប់អារម្មណ៍ចំពោះវិទ្យាសាស្ត្រទារា desde ខ្ញុំជាក្មេង ហើយការមើលឃើញមេឃភ្លឺឡើងរៀងរាល់ឆ្នាំ និងផ្កាយភ្លឺតិចតួច គឺជារឿងដែលពិបាក និងមានអារម្មណ៍សម្រាប់ខ្ញុំ។ វាធ្វើឱ្យវាពិបាកក្នុងការគេង វាជារឿងអាក្រក់សម្រាប់សត្វព្រៃក្នុងតំបន់ និងទោះបីជ straße របស់ខ្ញុំមិនមានពន្លឺផ្លូវក៏ដោយ ការបំពុលពីតំបន់ជុំវិញគឺគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបិទភ្លើងផ្កាយដែលអាចមើលឃើញបានប្រហែល 80%។ ខ្ញុំរីករាយដែលខ្ញុំអាចមើលឃើញក្រុមផ្កាយបាន ប៉ុន្តែពេលខ្លះវាក៏ពិបាកផងដែរ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាវាជាបញ្ហាដែលគេដឹងច្រើនជាងនេះ ពីព្រោះវាធ្វើឱ្យខ្ញុំឈឺចាប់ដែលបញ្ហានេះមិនចាំបាច់នៅក្នុងដំបូងទេ - ប្រសិនបើមនុស្សគ្របដណ្តប់ពន្លឺយ៉ាងត្រឹមត្រូវ យើងអាចធ្វើឱ្យមេឃងងឹតយ៉ាងខ្លាំង។ ប៉ុន្តែជាមួយនឹងពន្លឺ led ថ្មីៗ (និងកន្លែងចតដែលមានពន្លឺ) កំពុងឡើងគ្រប់ពេលវេលា វាហាក់ដូចជាបញ្ហាដែលមិនគ្រប់គ្រាន់ដឹងទេ យ៉ាងហោចណាស់សម្រាប់មនុស្សដែលដំឡើងលក្ខណៈដូចនេះ។ មុនពេល covid-19 ធ្លាក់ចូលក្នុងឆ្នាំនេះ ខ្ញុំបានរៀបចំដើម្បីទៅក camping នៅជិត spruce knob ក្នុង west virginia ដើម្បីឱ្យខ្ញុំអាចមើលឃើញផ្កាយ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថានឹងអាចធ្វើបានទៀត ប្រសិនបើមិនមែនឆ្នាំនេះទេ នោះក៏ជាឆ្នាំក្រោយ។ មិនថាវាអាចយូរប៉ុណ្ណា ខ្ញុំត្រូវការមើលឃើញផ្កាយម្ដងទៀត - ពេលចុងក្រោយដែលខ្ញុំបាននៅកន្លែងងងឹតគឺប្រាំឆ្នាំមុន ហើយខ្ញុំត្រូវការមើលឃើញផ្កាយ។ កម្រិតងងឹតបំផុតដែលខ្ញុំអាចទៅដល់ក្នុងរយៈពេលមួយម៉ោងនិងកន្លះគឺ 4 នៅលើកម្រិត bortle ហើយទោះបីវាប្រសើរជាងកន្លែងដែលខ្ញុំរស់នៅ វាក៏មិនល្អប្រសើរជាងដែលខ្ញុំដឹងថាវាអាចជាបានទេ។ សម្រាប់ពេលវេលាដែលមនុស្សមាននៅទីនេះ យើងតែងតែមានផ្កាយ - ដើម្បីរៀបចំ ដើម្បីសិក្សា ដើម្បីស្រឡាញ់។ ខ្ញុំគិតថាវាជារឿងឈឺចាប់ដែលយើងបានបោះបង់វាទៅហើយ - យ៉ាងហោចណាស់ នៅក្នុងប្រទេសរបស់ខ្ញុំយើងបាន។ ហើយប្រសិនបើខ្ញុំមិនអាចជួយមនុស្សផ្លាស់ប្តូរព stvari នៅកន្លែងដែលខ្ញុំរស់នៅបច្ចុប្បន្នទេ ខ្ញុំមានគម្រោងផ្លាស់ទីទៅកន្លែងងងឹត មិនចេះទេនៅក្នុងតំបន់ស្ងាត់វិទ្យុជាតិ។ ខ្ញុំមិនអាចរស់នៅដោយគ្មានផ្កាយទេ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមនុស្សមិនត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីរស់នៅដូចនេះទេ - មើលឃើញផ្កាយតែបន្តិចបន្តួច។ យើងបានបាត់បង់អ្វីមួយដែលសំខាន់ ហើយវាពេលវេលាដែលយើងត្រូវតែយកវាឡើងវិញ។