គម្រោងសំខាន់ចុងក្រោយ

មិនដឹង

ភាពរំភើបមានការព្យាករណ៍តិចជាង និងធម្មតាប្រឹងប្រែងរក្សាទំនាក់ទំនងក្នុងអំឡុងពេល ខណៈដែលភាពខ្លាចមានគោលបំណងសម្រាប់កម្រិតកំពូល។

បទពិសោធន៍

ថ្រ៊ីល្លឺមានភាពតានតឹងនិងសកម្មភាពច្រើន ហើយអាចមិនធ្វើអោយអ្នកភ័យខ្លាចទេ ប៉ុន្តែភាពខ្លាចអាចមានល្បឿនយឺត ប៉ុន្តែតែបន្តិចក៏អាចធ្វើអោយភ័យខ្លាចបាន។

ខ្ញុំគិតថាហ្វីលមូវីទ្រង់ទ្រាយមានរឿងរ៉ាវដែលមានភាពជាប់ទាក់ទងគ្នាជាង ហើយរឿងអាចមានស្រាប់ដោយមិនត្រូវមានភាពខ្លាច។ ហ្វីលខ្លាចគឺមានសម្រាប់ធ្វើឱ្យអ្នកខ្លាចប៉ុណ្ណោះ ហើយរឿងរ៉ាវមានសារៈសំខាន់/សម្រួលតិចជាង។

ក្នុងភាពយន្តរំភើបមានសកម្មភាព។ ភាពភ័យរន្ធត់មិនមានលក្ខណៈជាមួយសកម្មភាព ហើយឆាកមួយអាចទៅយ៉ាងយឺត ខណៈដែលភាពយន្តរំភើបមានសកម្មភាពជាក់លាក់។

ភាពខ្លាចគឺមានភាពរំភើបនិងមានរូបភាពច្បាស់ខ្លាំង ខណៈដែលភាពរំភើបគឺមានការកំចាត់ចិត្តនិងផ្តោតលើបរិយាកាស ដូចជា ការរំភើប ការរំភើបចិត្ត និងអ្វីផ្សេងទៀត។

ថ្រ៊ីល្លឺរ គឺជាអារម្មណ៍ស្រួលចិត្ត និងភាពយន្តភ័យខ្លាចបង្ហាញអំពីរឿងរ៉ាវដ៏អាក្រក់។

ភាពយន្តថ្រ៊ីល្លឺរ ផ្តល់អារម្មណ៍ស្រួលចិត្ត និងយើងមានអារម្មណ៍រំភើបដើម្បីដឹងថាអ្វីដែលនឹងកើតឡើងក្នុងវិនាទីបន្ទាប់។ ក៏ដូចជា យើងមិនអាចទស្សន៍ទាយចុងបញ្ចប់បានទេ។ ពណ៌នានាប្រែប្រួលជាច្រើនពេលតាមអារម្មណ៍ និងឈុតឌី។ ប៉ុន្តែពេលវាដល់ទៅកាន់ភាពខ្លាច ភាគច្រើននៃរឿងអាចទស្សន៍ទាយបាន ហើយផ្តល់អារម្មណ៍ភ្ញាក់ផ្អើលជាមួយការបង្ហាញរបស់ព្រលឹង/សត្វ។

ភាពខ្លាចគឺជារឿងដែលគ្រាន់តែគួរឱ្យខ្លាច និងមានអារម្មណ៍អាក្រក់ និងមិនសូវធម្មតា និងគួរឱ្យភ័យ (ដូចជា saw, texas chainsaw massacre, ...) ខ្សែភាពយន្តដែលមានភាពរំភើបគឺមិនគួរឱ្យខ្លាចស្ទើរតែទេ (នេះគឺជាការពន្យល់ល្អបំផុតដែលខ្ញុំមាន)

ថ្រ៊ីល្លឺរ គឺមានលក្ខណៈចិត្តវិទ្យា និងការរំភើបខ្លាំង ខណៈដែលភាពយន្តភ័យរន្ធត់ គឺមានការលេចធ្លោនៃឈាម និងការរំភើបដោយភ្លាមៗ។

ភាពខ្លាចគឺមានតែជារូបភាព ប៉ុន្តែភាពរំភើបគឺជាចិត្តវិជ្ជា

ភាពខ្លាចបង្កើតអារម្មណ៍ខ្លាច ខណៈដែលភាពរំភើបមានភាពខ្លាំងជាង។