Er is geen twijfel dat globalisering het buzzwoord van het decennium is geweest. Journalisten, politici, bedrijfsleiders, academici en anderen gebruiken het woord om aan te geven dat er iets ingrijpends aan de hand is, dat de wereld aan het veranderen is, dat er een nieuwe wereldwijde economische, politieke en culturele orde opkomt. Hoewel globalisering veel aspecten heeft, is een daarvan een wereldcultuur. De opkomst van de wereldcultuur is een bijzonder opvallend kenmerk van de hedendaagse globalisering. Wereldcultuur omvat de proliferatie van mediatechnologieën die werkelijk de droom van Marshall McLuhan van een werelddorp creëren, waarin mensen over de hele wereld politieke spektakels zoals de Golfoorlog, belangrijke sportevenementen, entertainmentprogramma's en advertenties bekijken die onophoudelijk kapitalistische modernisering bevorderen (Wark 1994). Tegelijkertijd komen steeds meer mensen in wereldwijde computernetwerken terecht die ideeën, informatie en beelden onmiddellijk over de wereld verspreiden, waarbij grenzen van ruimte en tijd worden overwonnen (Gates 1995). Wereldcultuur houdt in dat levensstijlen, consumptie, producten en identiteiten worden bevorderd. Handelen in het huidige tijdperk vereist begrip van de matrix van wereldwijde en lokale krachten, van dominantie en verzet, en van een toestand van snelle verandering. De jongeren van vandaag zijn mensen van een periode die wordt gekarakteriseerd door ongelijkmatig ontwikkelende meerdere niveaus van veranderingen. Het levendige gevoel van "tussenheid," of overgang, vereist dat men de verbindingen met het verleden en de nieuwigheden van het heden en de toekomst begrijpt. Het is daarom belangrijk om zowel de continuïteiten als discontinuïteiten van het postmoderne met het moderne vast te leggen, om de huidige ondergang te begrijpen. Daarom is het inderdaad zeer interessant om te zien hoe jongeren worden beïnvloed en vooral door wat. Welke aspecten vormen de ideeën, ideologieën, gedachten van jongeren… Is de open toekomst hoopvol of zorgwekkend voor hen? Blijft het verleden iets ver weg in relatie tot de nabijheid van alles?