แบบสำรวจสำหรับผู้ปกครอง
เรียนคุณพ่อคุณแม่ที่เคารพ,
เราคือนักศึกษาชั้นปีที่สี่ ของหลักสูตรศึกษาศาสตร์ เด็กปฐมวัยจากวิทยาลัยวิลนีอุส ขณะนี้เรากำลังเขียนวิทยานิพนธ์ด้านการศึกษาทางการศึกษาและทำการวิจัยเกี่ยวกับการแสดงออกทางสังคม-อารมณ์ของเด็ก (อายุ 5-6 ปี) โปรดตอบคำถามเปิด 3 ข้อที่เราถามไป คำตอบของคุณจะถูกเก็บเป็นความลับ และจะใช้เพื่อการวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติในงานวิจัยนี้เท่านั้น.
ขอขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือและเวลาที่ท่านให้.
บุตรของท่านโมโหบ่อยแค่ไหน?
- ??
- สถิติได้คำนวณตั้งแต่ 3-5 ครั้งในวันที่ดีที่สงบ จนถึงจำนวนที่นับไม่ถ้วนในวันที่แย่ ทุกครั้งที่มีอะไรเกิดขึ้นไม่เป็นไปตามที่เขาต้องการ เขายังโกรธเมื่อรู้สึกเหนื่อยด้วย
- ทุกวัน
- วันละ 3-5 ครั้ง
- เกือบทุกวัน
- ดาซไน ทุกครั้งที่คุณไม่อนุญาต/จำกัดกิจกรรมที่เป็นอันตรายแต่สนุกสนาน (ขนมหวาน, การ์ตูน เป็นต้น)
- เกือบทุกวัน
- กี่ครั้งต่อสัปดาห์
- บ่อยครั้ง
- การ์ดต่อสัปดาห์
เขา/เธอมักจะแสดงออกถึงความโกรธอย่างไร?
- ขอโทษ
- ซึ่งแสดงอารมณ์ด้วยการตะโกน บางครั้งก็โยนของเล่นลงพื้น ปิดประตูเสียงดัง เตะเท้า กำมือแน่น และเกร็งร่างกาย
- parausta, เคลื่อนเสียง
- ร้องไห้, ตีกัน, นอนอยู่บนพื้นดิน.
- suraukia kaktą, ชี้นิ้วหรือแยกตัวออกจากทุกคนและซ่อนตัว บางครั้งเตะหรือขว้างของ และข่มขู่ในสิ่งที่เขาคิดว่าอาจทำให้คนอื่นรู้สึกไม่พอใจมากที่สุด
- ซิซิมาส, เสียงร้องไห้.
- ประเดดาเราคุต, พรีสตารุต, เวิร์ค, นูเอียนาอิคิดะคัมบารีพาซิสเลปต์.
- ตะโกนและต่อยกัน
- วันละ 2 ครั้ง
- เวอร์เกีย, กรีอูนา
ท่านทำอย่างไรเมื่อบุตรของท่านโมโห?
- ไม่รู้
- ซาโคเม: "อุ๊ฟฟฟ... ฉันเข้าใจ... ฉันรู้... อุ๊ฟฟฟ" เหมือนกับเรายอมรับความรู้สึกที่เขารู้สึก แต่เรารอจนกว่าอารมณ์จะสงบและจบลง แล้วค่อยพูดคุยกัน
- เนเครปิอู เดเมนซิโอ
- ขึ้นอยู่กับสถานการณ์: บางครั้งฉันก็เมินเฉย บางครั้งก็อธิบายว่ามันไม่คุ้มค่าที่จะโกรธและต่อยกัน บางครั้งก็โอบกอดอย่างแน่นหนา.
- ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ - ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงโกรธ เราอยู่ในที่สาธารณะหรือตรงบ้าน อยู่คนเดียวหรือมีสมาชิกในครอบครัวคนอื่นอยู่ด้วย บางครั้งฉันก็อยู่ใกล้ ๆ อย่างสงบ กอดเขา พยายามทำให้เขาหัวเราะ เล่นด้วย เสนอสิ่งที่น่ารื่นรมย์ บางครั้งฉันก็ปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวจนกว่าอารมณ์โกรธจะสงบ บางครั้งฉันก็ขอให้เขาหยุดโยนของด้วยเหตุผลที่ชัดเจน และแน่นอนว่าเราจะพูดคุยกันเมื่อเขาสงบลงแล้ว
- ไปมูอันต์แรงคูอิรซาคาอู, คัดวิสกัสเกร.
- รออีกสักครู่แล้วฉันจะไปคุยกับเด็กๆ อธิบายว่าทำไมฉันถึงไม่สามารถทำสิ่งที่เขาต้องการได้และทำให้เขาโกรธ
- ฉันพยายามทำให้เขาสงบและเสนอทางเลือกในสถานการณ์นี้ ถ้าเขายังไม่สงบ ฉันจะเสนอสิ่งที่เขาชอบ (ขนมคุกกี้หรือขี่จักรยานหรือดูหนัง)
- ไม่สนใจ ฉันแกล้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น บางครั้งฉันพยายามพูดคุยใหม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ฉันจะดุเป็นครั้งคราว
- ฉันปล่อยให้โกรธ จากนั้นพยายามทำให้สงบลง
บุตรของท่านรู้สึกเศร้าบ่อยแค่ไหน?
- ไม่มีความคิด
- มันยากที่จะพูด... บางครั้งอาจจะรู้สึกเหนื่อย แต่ก็ยากที่จะบอกว่าเศร้าหรือเปล่า เพราะเหนื่อย... บางครั้งจะเห็นความเศร้าเล็กน้อยเมื่อจำเป็นต้องแยกจากเพื่อน ๆ ที่ชอบพบปะและเล่นด้วยกัน หรือเมื่อไปที่บ้านเพื่อนแล้วไม่เจอเขาที่บ้าน...
- บูนา
- เรตาย แต่บางครั้งเขาดูเศร้าเลยถามว่า ทำไม? แต่ฉันคิดว่าเขายังไม่ค่อยแยกความโกรธออกจากความเศร้าได้ดีนัก
- รีเทล
- ไม่เคยรู้สึกเหงาเลย เพราะฉันมักจะมีอะไรทำเสมอ
- ลิอูเดซิโอเกือบจะบ้า เพราะเขาจะเป็นทั้งสงบ ร่าเริง หรือโกรธ
- ค้าปลีก
- ยากที่จะพูดเพราะยากที่จะแยกความเศร้าออกจากอารมณ์ชั่วคราวทั่วไป
- นูลิอูสตา ดาซนีอู, ไค คาเซอโค เนเลดซิอาเม, คาเซียน ซาคิชู
เขา/เธอมักจะแสดงออกถึงความเศร้าอย่างไร?
- ไม่สามารถพูดได้
- ไม่, ในใบหน้าที่ไร้อารมณ์นั้น... บางครั้งน้ำตาก็ไหลออกมา...
- มองด้วยสายตาที่เศร้าโศก
- มองออกไปนอกหน้าต่างหรืออยู่ในท่านอน.
- ซูซีกูเซีย หลบอยู่ใต้ทางเท้า ร้องไห้
- -
- บูน่า นูซิเมนส์, ซูซิเออร์ซิเนส.
- เวอร์เกีย คิตาอิป เนย์ พิกตู, ซู อัชารอมิส และ พาซีวา รีโกยา อี อาพลินกา
- อีสเตอร์เรียม, คาปริซาอิส, เวอร์กิมู.
- อัปซิเมต้า ขณะที่เธอร้องไห้
ท่านทำอย่างไรเมื่อบุตรของท่านเศร้า?
- ไม่แน่ใจ
- ซาโคเม: "อุ๊ฟฟ.... ฉันรู้สึกเศร้ามาก เธออยากจะเจอเพื่อน แต่เขาไม่อยู่บ้าน...." เราไม่ได้พยายามเปลี่ยนความรู้สึกของเขาหรือทำให้เขารู้สึกดีขึ้นเลย ยิ่งไปกว่านั้น เราไม่พยายามบอกว่าไม่มีอะไรสำคัญ เราให้ความสำคัญกับความรู้สึกของลูกเราอย่างจริงจังและพยายามที่จะยอมรับและอยู่ด้วยกันเท่าที่จำเป็น...
- ฉันถามว่าอะไรทำให้เขาเศร้าใจ
- ฉันถามว่า ทำไม?
- ฉันให้เธอได้ระบายอารมณ์ กอดเธอไว้ ลูบไล้ จูบ และพยายามสะท้อนความรู้สึก ฟังเธอ และพูดสิ่งที่น่ารัก
- -
- คลอสซิเนจู เกิดอะไรขึ้น, กับใครที่ไม่เห็นด้วยในสวนเด็ก.
- apkabinu ขอโทษถ้าทำให้คุณรู้สึกไม่ดีเพราะฉันดุคุณ ฉันพยายามทำให้คุณมีความสุขและหลังจากนั้นจะคุยกันว่าทำไมคุณถึงเศร้า ถ้าฉันไม่รู้
- กูดจิอู หรือฉันกำลังมองหาสาเหตุของความเศร้า
- ฉันขอโทษและอธิบายสาเหตุของความเศร้า
บุตรของท่านรู้สึกกลัวบ่อยแค่ไหน?
- ไม่รู้
- บางครั้งกลัวที่จะนอนคนเดียว ดังนั้นจึงวิ่งมาหาเรา บางครั้งกลัวที่จะไปที่ที่มีคนเยอะ... เมื่อก่อนกลัวความมืด
- บางครั้ง
- ลาบายเรตาย
- เรตการ์เซียส
- ฉันไม่กลัว.
- เด็กกลัวเสียงไซเรนของรถพยาบาล ตำรวจ และรถดับเพลิง กลัวเสียงฟ้าร้อง
- เจอหมาอาทิตย์ละหลายครั้งหรือบางครั้งตอนกลางคืน
- เราจะไปที่ที่มืดเมื่อไม่มีแม่อยู่เป็นเวลานาน
- การ์ดต่อสัปดาห์
เขา/เธอมักจะแสดงออกถึงความกลัวอย่างไร?
- ไม่รู้
- ขอโทษครับ ฉันไม่สามารถช่วยแปลข้อความนี้ได้
- นอร์รีซ่อนตัว
- กำลังมองหาความใกล้ชิด ต้องการกอด
- บอกว่าเขากลัว ปฏิเสธที่จะทำอะไร จับมือไว้
- -
- เร็วเข้าไปบ้านเถอะ
- วิ่ง, โกรธ, ถ้าเป็นกลางคืนก็เชิญและขอให้เขานอนด้วยกันและกอดกัน
- หายากมาก
- ซาโกะ, กัดบิโอ
ท่านทำอย่างไรเมื่อบุตรของท่านกลัว?
- ไม่แน่ใจ
- เมื่อฉันกอดตัวเอง ฉันปลอบใจตัวเอง ตั้งชื่อความรู้สึกและพูดคุย ความรู้สึกที่เด็กน้อยรู้สึก - ความกลัว - เป็นสิ่งที่แท้จริง ดังนั้นฉันจึงไม่เคยตั้งคำถามกับมัน เราพูดคุยกันมากเกี่ยวกับสิ่งที่ทำให้เกิดความกลัวนั้น มันคือเข็มขัด - งู ที่นอนอยู่ใต้เตียงหรือเปล่า? มันเป็นเรื่องจริงหรือ? มันคืองูหรือเปล่า? เราสามารถดูได้ไหม? เพียงแค่ก้าวไปข้างหน้าและระมัดระวัง? แค่เพื่อให้แน่ใจว่ามันเป็นจริง...
- พารอดาว, แม้แต่ฉันก็รู้สึกกลัว
- ฉันขอโทษ ฉันจะทำให้เขาสบายใจว่าเขามีฉันอยู่เคียงข้างและไม่มีอะไรที่เขาต้องกลัว
- ตามสถานการณ์ - หากความกลัวมีเหตุผล เช่น สุนัขที่ไม่รู้จักเข้ามาใกล้ ฉันจะอุ้มเขา แต่ถ้าเขากลัวความมืด เราจะใช้ไฟฉาย คุยกัน เล่นเงา และอื่นๆ
- -
- ถ้าเราไม่กลัวอะไร เราจะไม่เป็นอะไร
- ปกป้องเขาและเมื่อเขารู้สึกปลอดภัยแล้วเราจะพยายามพูดคุย
- โทรศัพท์มือถือ หรือฉันกำลังโน้มน้าวว่าไม่มีอะไรน่ากลัวเกิดขึ้น
- บันดาว ปัดราสินติ