Kedi çağırmayla ilgili en unutulmaz deneyimin nedir? Bu sana nasıl hissettirdi? Bu sadece bir kelime veya bütün bir hikaye olabilir.
prag'daydım, avrupa'daki erkekler çok daha açık sözlü.
"herkesin hayatının bir noktasında bunun başına geldi."
korkunç adam, arkadaşlarıma ve bana "whistle'ımı çal" melodisini ıslıkla çaldı.. söylememe gerek yok, çok rahatsız olduk ve o şarkıyı bir daha asla aynı şekilde düşünemedim!
bir grup kız ve ben otelimizden yürüyerek yemek yiyecek bir yer arıyorduk, o sırada karşı sokakta park eden bir kamyon dolusu adam kornalarını çalmaya ve bize ıslık çalmaya başladı. bize sesleniyorlardı ve geceydi, tanımadığımız bir bölgede bulunuyorduk, dört kişiydik ve onların kaç kişi olduğunu bilmiyorduk. bu durum rahatsız edici ve sinir bozucuydu.
sanırım bu, bir adamın koşarken bana "ıslat" diye bağırdığı ya da bir gece geç saatte şehir merkezinden eve yürürken bir adamın yalnız olduğumu sözlü olarak belirtip sonra beni korkutmak için yanıma doğru hareket ediyormuş gibi yapmasıyla oldu.
nyc'de doğup büyüdüm ama hala kabalığa alışamadım. rahatsız ve gerginim.
cvs'e yürürken, birisi durdurduğu vanından güzel saçlarım olduğunu bağırdı. sadece adamın çok ürkütücü görünmesi ve benim için bir yabancı olması nedeniyle rahatsız oldum. genelde biri beni övdüğünde mutlu olurum, ama durum beni korkuttu ve sonunda caddenin karşısına koşmak zorunda kaldım.
bir keresinde haas'tan yurduma dans sonrası yürüyordum ve birkaç erkekten oluşan bir grup tarafından laf atıldım. "nereye gidiyorsun, güzel?" ve "hey güzel, benimle bir yere yürümek ister misin?" gibi şeyler söylüyorlardı. ancak, gruptaki bir adam bana hiçbir şey söylemedi, bunun yerine arkadaşlarına dönerek "hey, ona böyle konuşmayın, hak ettiği saygıyı verin!" dedi. bunu çok ciddi bir şekilde (şaka yapmadan) söyledi ve diğer adamlar onun bu sözünden sonra sessizleşti. arkadaşlarına bu şekilde karşı durma cesaretine sahip olmasını çok güzel buldum ve kesinlikle takdir ettim. i̇nsanların başkalarına böyle davrandığında daha fazla kişinin bir şeyler söylemesini sıkça isterim.
bu, kiminle olduğumdan bağımsız olarak sürekli olarak oluyor. arkadaşlar, kontrol. ebeveynler, kesinlikle. büyükanne ve büyükbabalar, şüphesiz. bu utanç verici, aşağılayıcı ve genel olarak hoş değil. kızlara kamuya açık bir şekilde seslenmenin kabul edilebilir olduğunu ya da belki bunu duymak istediklerini kim karar verdi bilmiyorum, çünkü bu gerçekten eğlenceli değil ve herkesin kendini rahatsız ve son derece öz bilinçli hissetmesine neden oluyor.
bu, sokak taciziyle ilgili belirli bir olay değil ama geçen gün duyduğum bir şeyi paylaşmalıyım diye düşündüm. bir kızın, hiç sokak tacizine uğramadığı için kendisiyle ilgili kötü hissettiğini söylediğini duydum. bu ne kadar üzücü? kendini rahatsız edilecek kadar çirkin sanıyordu.